Ajatullah Ruhullah Musawi Chomeini
بسم الله الرحمن الرحيم
Pierwszym i podstawowym warunkiem podjęcia zmagań z samym sobą, a tym samym zbliżenia się do Boga jest introspekcja i refleksja nad sobą. Niektórzy myśliciele nadali temu krokowi piątą pozycję, co również jest słuszne. W naszym wypadku introspekcja oznacza poświęcenie pewnego czasu na kontemplowanie naszych obowiązków wobec naszego Stwórcy, który wprowadził nas na ten świat i który obdarzył nas wszelkimi środkami przyjemności i radości życia; który wyposażył nas w ciała i zmysły, z których każdy spełnia określoną funkcję. Obok wszystkich łask i darów, zesłał On tak wielu Proroków i swą Świętą Księgę aby prowadzić nas na ścieżkę prostą i zachęca nas do otrzymywania Jego błogosławieństw. Czy wszystko to otrzymaliśmy od naszego Pana tylko po to abyśmy prowadzili zwierzęcą egzystencję, zaspokajając nasze apetyty i instynkty, które dzielimy z innymi stworzeniami, czy może istnieje jakiś wyższy cel? Czy wszyscy Prorocy Boga, wielcy mędrcy, myśliciele i uczeni spośród każdego ludu, którzy nawoływali do racjonalnych zasad Boskiego prawodawstwa i prosili ludzi o powstrzymywanie się od zwierzęcych skłonności byli wrogami ludzkości czy też przekazywali ideę zbawienia, której przeciętny człowiek ślepo poddany dyktatowi swych pragnień nie był w stanie dostrzec?
Jeśli zastanowimy się przez chwilę w sposób racjonalny, zdamy sobie sprawę, iż celem obdarowania nas wszystkimi łaskami jest coś wyższego, choć niewidocznego. Ten świat jest etapem działania, a jego celem jest bardziej wysublimowana sfera bytu. Ta niższa, zwierzęca egzystencja nie jest celem samym w sobie. Człowiek racjonalny powinien zaglądać głęboko w siebie i zdawać sobie sprawę ze swej bezsilności. Z poczuciem żalu powinien zwrócić się do swej własnej jaźni ze słowami: „O szorstka duszo! Zmarnowałaś cenne lata swego krótkiego życia goniąc za przyjemnostkami a nie zyskałaś nic prócz poczucia straty. Zwróć się teraz do Boga z żalem za swoje przeszłe uczynki i podejmij nową podróż w kierunku wyznaczonego przez Niego celu, podróż prowadzącą do wieczności i szczęścia. Nie oddawaj wiecznego szczęścia i spełnienia za krótkotrwałe przyjemnostki. Pomyśl przez chwilę, o zatwardziała duszo! Zastanów się nad losem ludów od zarania dziejów aż do chwili obecnej. Rozważ jak ich trudy i cierpienia zacierały radości i wygody jakie udało im się osiągnąć. Ten kto zachęca cię do uganiania się za przyjemnościami tego świata i materialnymi korzyściami z pewnością jest wysłannikiem Szatana w ludzkim ciele. On zawsze zaprasza do zagłębienia się w zmysłowość i utwierdza przekonanie o wyższości materialnego życia. O duszo, zatrzymaj się na moment i zastanów się czy jest on zadowolony ze swego losu czy też jest to działanie kogoś kto sam doznaje straty i chce obciążyć swą chorobą także innych. O duszo, proś Boga o akceptację twych czynów i szukaj Jego zadowolenia. Módl się do Niego, aby przyjął twoje czyny. Pomiędzy Nim a tobą zawsze jest iskierka nadziei. Nadzieja ta realizuje się w walce z Szatanem i swoim niskim ego. Walka ta prowadzi cię na wyższy poziom bytu a więc staraj się ze wszystkich sił.”
Kolejnym po kontemplacji krokiem jaki musi wykonać człowiek na drodze duchowej jest etap woli i postanowienia. Niektórzy spośród naszych wielkich uczonych (niech Allah obdarzy ich długim życiem) również utrzymują, że postanowienia są esencją człowieczeństwa i kryterium ludzkiej wolności. Różnice w gradacji ludzi sugerują w rzeczywistości rozbieżność w etapach ludzkich postanowień. Postanowienia wymagane dla tego konkretnego etapu są równoznaczne z ustanowieniem fundamentu porządnego życia; postanowienie oczyszczenia życia z grzechu, wykonywania obowiązkowych (wadżib) uczynków, rekompensaty za dni stracone w grzechu i w końcu postanowienie zachowywania się jak przystało na człowieka racjonalnego i religijnego. Oznacza to, że człowiek powinien postępować zgodnie z kodeksem prawa religijnego uznającego go za pełną istotę ludzką, racjonalnego człowieka. Jego zachowanie i maniery powinny stanowić naśladowanie życia Proroka (saws) w jego wyborach i w tym czego unika. Jest to jak najbardziej możliwe, ponieważ leży to w zakresie możliwości zwykłych sług Bożych.
Wiedzcie, iż ścieżka realizacji boskiej egzystencji nie może zostać podjęta bez poddania się zewnętrznej formie Szari’ah. Dopóki człowiek nie przestrzega wiernie praw Szari’ah, nie może osiągnąć wyższej moralności. Bez podążania za naukami Islamu światło Boskiej Wiedzy nie może zstąpić na ludzkie serce,
a mądrość tego co skryte – tajemnic świętego prawa – nie zostanie mu ujawniona. Po osiągnięciu tego etapu prawdy i oświecenia, człowiek przestrzega zewnętrznych praw religii z jeszcze większą gorliwością. Fałszem są twierdzenia pseudomistyków, według których wewnętrzna doskonałość może zostać osiągnięta dopiero po odrzuceniu zewnętrznych zobowiązań czy też po osiągnięciu wewnętrznej wspaniałości przestrzeganie zewnętrznych form nie jest już obowiązkowe. Jest to wielka pomyłka wynikająca z ignorancji i nieznajomości etapów czci i stopni ludzkiego rozwoju.