Muhammad Husayni Beheshti
بسم الله الرحمن الرحيم
Wiemy, że muzułmańska Umma oparta jest na bazie konkretnego systemu doktryn i działań, a jej kontynuacja zależy od zachowywania jej ideologii oraz stabilności jej społecznych struktur. Oczywiście jednostki i narody nie postępujące zgodnie z ideologią Islamu nie mogą być uważane za część Ummy. Stopień ich alienacji zależy jednak od rozważenia dwóch punktów:
1.W jakim stopniu ich postępowanie zbiega się z ideologią Islamu?
2.Do jakiego stopnia są oni wrogo nastawieni do Muzułmanów?
1. (a) Islam wierzy, że cały świat i jego zjawiska zależą od absolutnej prawdy przekraczającej materię, czyli od Allaha. Cały świat włącznie z człowiekiem został stworzony i jest podtrzymywany przez Niego.
1. (b) Z islamskiego punktu widzenia człowiek, w celu poznania rzeczywistej natury świata oraz uświadomienia sobie swej relacji z Allahem, powinien zwracać się ku objawieniu, które jest największym źródłem wiedzy. W tym rozumieniu, wiara w Proroków oraz ich niewidzialny kontakt z Allahem jest częścią Islamskiej kosmologii.
1. (c) Wierze w Allaha i objawienie towarzyszy kwestia dobrych uczynków, które obejmują wszystkie indywidualne i zbiorowe wysiłki mające na celu dobro człowieka i jego rozwój.
Islam pozostaje w bliskich relacjach ze wszystkimi innymi systemami, które również oparte są na tych trzech zasadach. Nie ma jednak żadnych powiązań z systemami oraz ideologiami materialistycznymi i politeistycznymi.
Na tej podstawie, Islam będzie miał bliskie stosunki z systemem wierzącym w Jedność Boga w prawdziwym islamskim rozumieniu tego określenia. Jeżeli ów system wierzy również w Boskie objawienie, w Proroków i Święte Pisma, relacja Islamu z nim będzie naturalnie głębsza. Qur’an wielokrotnie odnosi się do tego naturalnego pokrewieństwa pomiędzy różnymi Boskimi systemami. Uważa ich początki jak również podstawowe zasady za wspólne i powiązane ze sobą. Oczywiście nie oznacza to przyswojenia sobie obecnych wierzeń wyznawców tych religii czy zawartości istniejących w tej chwili wersji ich tekstów religijnych. Jest to jedynie uznanie Boskiego pochodzenia tych religii, choć Qur’an zwraca uwagę ich wyznawców na ich wypaczenia, które pragnie zreformować.
2. Wrogość okazywana Islamowi ma różne stopnie:
2. (a) Czasami ludzie oficjalnie przeciwstawiają się Islamowi. Albo przypuszczają atak na ziemie Muzułmanów, ich życie, własność i religię; albo przynajmniej takie mają zamiary. W takim przypadku będą uważani za najeźdźców i agresorów. Logicznym jest, iż życie, własność oraz ziemie najeżdżającego wroga nie będą respektowane i tak długo jak trwać będzie wojna, przyjazne kontakty czy współpraca z nim nie jest dozwolona. Powstaje tu kwestia Dżihadu i samoobrony.
2. (b) Naród, który nie zamierza atakować ani zdradzić muzułmańskiej Ummy czy kraju muzułmańskiego i nie spiskuje przeciwko nim, nie będzie uznawany za agresora. Jeżeli zawrze traktat pokojowy z Muzułmanami lub też pakt o nieagresji i wzajemnym respektowaniu granic i praw, taki traktat pozostanie w mocy tak długo jak tylko nie-muzułmanie nie naruszą jego postanowień, jawnie czy też skrycie, spiskując czy przygotowując agresję. Wtedy oczywiście zostaną uznani za wrogów.
Historia pokazuje nam, że kiedy tylko wymagało tego dobro Ummy, Święty Prorok (saws) zawierał traktaty pokojowe nawet z politeistami. W szóstym roku Hidżry podpisał traktat z politeistami z Mekki, respektował go i skrupulatnie przestrzegał jego postanowień dopóki sam wróg go nie unieważnił. Dopiero wtedy Prorok (saws) zdecydował się na działanie przeciw nim, przygotowując drogę pod podbój Mekki, co nastąpiło w 8 roku Hidżry.
2. (c) Trzecią grupę stanowią ci nie-muzułmanie, którzy żyją pod protektoratem muzułmańskiego rządu. Nazywani są oni zimmi, a ich życie, własność a nawet rytuały religijne są respektowane, pod warunkiem że przestrzegają swego przymierza. Mogą oni żyć w pokoju wśród muzułmanów i cieszyć się wszystkimi prawami człowieka.
Znając powyższe wyjaśnione pobieżnie zasady regulujące relacje muzułmanów z nie-muzułmanami, możemy zrozumieć podstawy polityki zagranicznej muzułmańskiego państwa czy społeczeństwa.