Qur’an i Ahlul Bait
بسم الله الرحمن الرحيم
W pewnej tradycji, której autentyczność potwierdzają wszyscy muzułmanie, Wysłannik Allaha (saws) informował swych zwolenników przy kilku okazjach, iż zostawia im dwie cenne rzeczy. Jeżeli muzułmanie będą trzymać się obydwu tych rzeczy, nigdy nie zbłądzą po jego śmierci. Owe rzeczy to Księga Allaha (Qur’an) oraz członkowie Domu Proroka (Ahlul Bait) – pokój z nimi wszystkimi.
W Sahih Muslim oraz innych źródłach czytamy:
Pewnego dnia (po swej ostatniej pielgrzymce) Wysłannik Allaha (saws) wygłosił przemówienie w pobliżu sadzawki znanej jako Chum (Ghadir Chum) między Mekką a Medyną. Wspominał i wychwalał Allaha, po czym powiedział: „O ludu! Zostawiam między wami dwie drogocenne rzeczy. Pierwszą z nich jest Księga Allaha, w której jest światło i przewodnictwo… Druga to mój Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait.”
Źródła sunnickie: Sahih Muslim, rozdział Cnoty Towarzyszy, sekcja Cnoty Alego, wyd. 1980 Arabia Saudyjska, wersja arabska v4, s1873, hadis #36 oraz inne, jak Sahih al-Tirmidhi, Musnad Ahmad. W angielskiej wersji Sahih Muslim zobacz rozdział CMXCVI, v4, s1286, hadis #5920
Jak widzimy, Ahlul Bait nie tylko wymieniono obok Qur’anu, ale również powtórzono trzykrotnie. Pomimo umieszczenia powyższej tradycji w autentycznych księgach sunnickich, większość sunnitów w najlepszym przypadku nie jest świadoma jej istnienia a w najgorszym po prostu jej zaprzecza. Ich kontrargumentem jest twierdzenie, iż najlepszy hadis odnośnie tej kwestii został przekazany przez al-Hakima powołującego się w swoim al-Mustadrak na autorytet Abu Hurairy, który przypisał Prorokowi (saws) powiedzenie:
„Zostawiam między wami dwie rzeczy, których jeśli będziecie się trzymać, nie zbłądzicie po mojej śmierci: Księga Allaha oraz moja Sunna (tradycja).”
Nie ulega wątpliwości, że od WSZYSTKICH muzułmanów wymaga się podążania za Sunną Proroka (saws). Pozostaje jednak pytanie która Sunna jest oryginalna a która została wprowadzona później i została fałszywie przypisana Prorokowi (saws).
Przyglądając się przekazowi Abu Hurairy o „Qur’anie i Sunnie” okazuje się, iż nie ma go w żadnym z sześciu autentycznych sunnickich zbiorach tradycji (Sihah Sittah). Poza tym, al-Buchari, al-Nisa’i oraz al-Dhahabi uznali ten przekaz (o Qur’anie i Sunnie) za słaby ze względu na jego słaby Isnad (łańcuch). Należy zwrócić uwagę na to, że chociaż księga al-Hakima jest ważnym sunnickim zbiorem tradycji to jednak stoi niżej od sześciu głównych ksiąg sunnickich. Sahih Muslim jest drugim co do ważności zbiorem pośród Sahih Sittah.
Al-Tirmidhi przekazał, że tę wersję owej tradycji, w której mówi się o „Qur’anie i Ahlul Bait” można przypisać ponad trzydziestu towarzyszom. Ibn Hajar al-Hajthami odnotował, że zna ponad dwudziestu towarzyszy, którzy byli świadkami powyższej wypowiedzi. Wersja „Qur’an i Sunna” al-Hakima posiada natomiast tylko jedno źródło! Nasuwa się więc oczywisty wniosek, że wersja „Qur’an i Ahlul Bait” jest bardziej wiarygodna. Co więcej, sam al-Hakim również umieścił wersję „Qur’an i Ahlul Bait” w swej księdze (al-Mustadrak) oraz potwierdził w oparciu o kryteria al-Buchariego i Muslima, że wersja ta jest autentyczna.
Samo słowo „Sunna” nie jest wystarczające. Wszyscy muzułmanie naśladują Sunnę Proroka (saws), różnice pomiędzy nimi wynikają z odbierania prorockich tradycji różnymi drogami. Tradycje te są środkiem wyjaśniania Qur’anu co do którego autentyczności żaden muzułmanin nie ma żadnych wątpliwości. Dlatego też różnice w przekazanych tradycjach, które w konsekwencji doprowadziły do różniących się interpretacji Qur’anu i Drogi Proroka (saws), utworzyły różne wersje Sunny. Wszyscy muzułmanie podzielili się na różne szkoły i grupy, których liczba wynosi, jak się wierzy, siedemdziesiąt trzy. Wszystkie przestrzegają swej własnej wersji Sunny, którą uważają za prawdziwą. Która z tych grup przestrzega prawdziwej Sunny Proroka (saws)? Która przetrwa i odniesie sukces? Nieco inaczej niż w cytowanej wyżej tradycji Sahih Muslim, poniższe autentyczne hadisy przedstawiają na to pytanie odpowiedź:
Wysłannik Allaha (saws) powiedział: „Zostawiam wam dwie drogocenne rzeczy, których jeśli będziecie się trzymać, nie zbłądzicie po mojej śmierci. Są to Księga Allaha oraz mój ród, Ahlul Bait. Miłosierny ujawnił mi, że te dwie rzeczy nie rozdzielą się od siebie aż do czasu kiedy powrócą do mnie na łono Raju.”
Źródła sunnickie:
Sahih al-Tirmidhi, v5, s662-663,328;
al-Mustadrak al-Hakima, v3, s109, 110, 148, 533;
Sunan Daaramiego, v2, s432;
Musnad Ahmada Ibn Hanbala, v3, s14, 17, 26, 59, v4, s366, 370-372, v5, s182,189,350,366,419;
Fadha’il al-Sahaba Ahmada Ibn Hanbala, v2, s585, hadis #990;
al-Chasa’is al-Nisa’iego, s21,30;
al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara Hajthamiego, roz.11, sekcja 1, s230;
al-Kabir al-Tabaraniego, v3, s62-63,137;
Kanz al-Ummal al-Muttaqiego al-Hindiego, rozdział al-Iti’sam bi Habl Allah, v1, s44;
Tafsir Ibn Kathir v4, s113;
al-Tabaqat al-Kubra Ibn Sa’da, v2, s194;
al-Dżami’ al-Saghir al-Sujutiego, v1, s353;
Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s163;
al-Fateh al-Kabir al-Binhaniego, v1,s451;
Usdul Ghabah fi Ma’rifat al-Sahaba Ibn al-Athira, v2,s12;
Dżami’ al-Usul Ibn al-Athira, v1, s187;
Historia Ibn Asakira, v5, s436;
al-Tadż al-Dżami’ Lil Usul, v3, s308;
al-Durr al-Mansur al-Hafiza al-Sujutiego, v2, s60;
Janabi al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s38,183;
Abaqat al-Anwar, v1, s16 oraz wiele innych…
Oczywiście każdy muzułmanin powinien podążać za Sunną Proroka (saws) a więc my, zwolennicy Ahlul Bait, uważamy ją za drogę do zbawienia i poddajemy się jej całkowicie. Powyższa tradycja dowodzi jednak tego, iż każda tak zwana Sunna pozostająca w sprzeczności z Ahlul Bait nie jest oryginalną Sunną ale późniejszą innowacją wprowadzoną w celu wsparcia tyranów. Dlatego właśnie Prorok (saws) kładł taki nacisk na to by kochano i słuchano Ahlul Bait – ponieważ byli oni gwarantem przetrwania jego oryginalnej Sunny. Jest to fundament szyickiej szkoły myśli. Ahlul Bait Proroka (saws), którzy wychowali się w jego domu więcej niż kto inny wiedzieli o Sunnie Proroka (saws) zgodnie z powiedzeniem „Ludzie Mekki znają jej ścieżki lepiej niż ktokolwiek inny.”
Można nawet przyjąć, że obydwie wersje przedstawionej tradycji („Qur’an i Ahlul Bait” oraz „Qur’an i Sunna”) są autentyczne, z tym że interpretacja słowa użytego przez al-Hakima odnosi się do Sunny przekazanej przez Ahlul Bait. Przyjrzyjmy się teraz innemu hadisowi:
Przekazane przez Umm Salama: Wysłannik Allaha powiedział: „Ali jest z Qur’anem a Qur’an jest z Alim. Nie rozdzielą się aż do czasu kiedy powróca do mnie na łono Raju.”
Źródła sunnickie:
al-Mustadrak al-Hakima, v3, s124;
al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara, roz. 9, sekcja 2, s191,194;
al-Awsat al-Tabaraniego;
al-Saghir;
Tarikh al-Chulafaa Dżalaluddina al-Sujutiego, s173
Powyższa tradycja dowodzi faktu, iż Imam Ali (ra) oraz Qur’an są nie do oddzielenia. Jeżeli przyjmiemy, że wersja „Qur’an i Sunna” jest autentyczna to możemy tylko wnioskować, że skoro Imam Ali (ra) postawiony został obok Qur’anu to właśnie on jest strażnikiem Sunny Proroka (saws).
Interesujący jest również fakt, iż w zbiorze al-Hakima znajdziemy wiele innych hadisów traktujących o konieczności podążania za Ahlul Bait, jak na przykład następujący hadis, przekazany także przez innych uczonych sunnickich, zwany „tradycją łodzi”, w którym Prorok (saws) stwierdził:
„Moi Ahlul Bait są jak Arka Noego. Ktokolwiek był na jej pokładzie został ocalony, a ktokolwiek się od niej odwrócił przepadł.”
Źródła sunnickie:
al-Mustadrak al-Hakima, v2, s343, v3, s150-151
Fadha’il al-Sahaba Ahmada Ibn Hanbala, v2, s786
Tafsir al-Kabir Fakhra al-Raziego, pod komentarzem do wersu 42:23, część 27, s167
al-Bazzar, w oparciu o autorytet Ibn Abbasa oraz Ibn Zubaira ze słowem „zatonął” zamiast „przepadł”.
al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s234 pod wersem 8:33. Również w sekcji 2, s282. Powiedział on, że ten hadis został przekazany przez wiele różnych autorytetów.
Tarikh al-Chulafaa oraz Dżami’ al-Saghir al-Sujutiego
al-Kabir al-Tabaraniego, v3, s37,38
al-Saghir al-Tabaraniego, v2, s22
Hilyatul Aulijaa, Abu Nu’ayma, v4, s306
al-Kuna wal Asmaa al-Dulabiego, v1, s76
Janabi al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s30,370
Is’af al-Radżibin al-Sabana
Powyższa tradycja świadczy o tym, że ci którzy przyjęli szkołę Ahlul Bait zostaną wybawieni od kary piekła, natomiast tych, którzy się od nich odwrócili, spotka los tych, którzy próbowali ocalić swoje życie wspinając się na górę. Potwierdza to również poniższa tradycja:
Prorok (saws) powiedział o Ahlul Bait: „Nie wyprzedzajcie ich bowiem przepadniecie, nie odwracajcie się od nich bowiem przepadniecie i nie próbujcie ich pouczać bowiem wiedzą więcej niż wy.”
Źródła sunnickie:
al-Durr al-Mansurr al-Sujutiego, v2, s60
al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara al-Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s230, cytowane z al-Tabaraniego, również w sekcji 2, s342
Usdul Ghabah Ibn al-Athira, v3, s137
Janabi’ al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s41 oraz 335
Kanz al-Ummal al-Muttaqiego al-Hindiego, v1, s168
Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s163
Aqabat al-Anwar, v1, s184
A’alam al-Wara, s132-133
Tadhkirat al-Chawas al-Ummah Sibt Ibn al-Dżawziego al-Hanafiego, s28-33
al-Sirah al-Halabijjah Nur al-Dina al-Halabiego, v3, s273
Oto kolejny hadis:
Wysłannik Allaha (saws) powiedział: „Moi Ahlul Bait są jak Brama Żalu dzieci Izraela; ktokolwiek przez nią przeszedł zostało mu wybaczone.”
Źródła sunnickie:
Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s168
al-Awsa al-Tabaraniego, Tradycja #18
Arba’in al-Nabahaniego, s216
al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara al-Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s230,234
Podobna tradycja została przekazana przez al-Darquntiego jak również Ibn Hadżara w al-Sawa’iq al-Muhriqah, roz. 9, sekcja 2, s193 gdzie Prorok (saws) powiedział: „Ali jest Bramą Żalu, ktokolwiek przez nią przeszedł jest wierzącym a ktokolwiek wyszedł jest niewierzącym.”
Powyższa tradycja związana jest z wersami 2:58 oraz 7:61 Qur’anu, które opisują Bramę Żalu Bani Izrael. Ci spośród towarzyszy Mojżesza, którzy nie przeszli przez bramę zagubili się na pustyni na czterdzieści lat natomiast ci, którzy nie weszli na Arkę Noego utonęli. Ibn Hadżar wnioskuje, iż:
„Analogia Arki Noego oznacza, że ci którzy kochają i oddają honor Ahlul Bait oraz czerpią z ich przewodnictwa zostaną ocaleni z ciemności buntu, a ci którzy zwrócą się przeciwko nim utoną w morzu niewdzięczności oraz przepadną na pustyni nieposłuszeństwa.”
Źródło sunnickie: al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara, s91
Czy kiedykolwiek zadaliśmy sobie pytanie dlaczego prorok (saws) kładł tak duży nacisk na Ahlul Bait? Czy było tak jedynie z tego powodu, że byli oni członkami jego rodziny, czy też może przechowywali jego prawdziwe nauki (Sunnę) i posiadali największą wiedzę we wspólnocie po jego śmierci? Różne wersje Tradycji Dwóch Drogocennych Rzeczy (al-Thaqalain), dowodzące iż obowiązkiem jest posłuszeństwo zarówno Qur’anowi jak i Ahlul Bait, nie są zwykłymi tradycjami. Zostały one powtórzone wiele razy i opierają się na autorytecie ponad trzydziestu towarzyszy Świętego Proroka (saws). Święty Prorok (saws) publicznie powtórzył te słowa przy różnych okazjach aby ukazać, że posłuszeństwo Ahlul Bait jest obowiązkowe. Wydał takie oświadczenie podczas pożegnalnej pielgrzymki, w dniu Arafat, w dniu Ghadir Chum, podczas powrotu z Ta’if, w Medynie a na łożu śmierci kiedy pokój wypełniony był jego uczniami powiedział:
„O ludu! Niebawem odejdę stąd i chociaż już wam to mówiłem, powtórzę jeszcze raz, iż zostawiam wam dwie rzeczy: Księgę Allaha oraz moich potomków, moich Ahlul Bait.” Potem uniósł dłoń Alego i powiedział: „Ten oto Ali jest z Qur’anem a Qur’an jest z nim. Nie rozdzielą się aż do czasu kiedy przyjdą do mnie na łono Kausar.”
Źródło sunnickie: al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara, roz. 9, sekcja 2
Ibn Hadżar al-Hajthami napisał:
„Tradycje te przekazane zostały w wielu źródłach przez więcej niż dwudziestu uczniów.”
Napisał również:
„Pojawia się wątpliwość. Ponieważ tradycja ta została przekazana w wielu źródłach, niektórzy utrzymują że słowa te zostały wypowiedziane podczas ostatniej pielgrzymki, niektórzy że w Medynie na łożu śmierci, a jeszcze inni że przy Ghadir Chum lub podczas powrotu z Ta’if. Nie ma w tym jednak żadnej sprzeczności, ponieważ biorąc pod uwagę ważność Qur’anu i czystych Ahlul Bait, Święty Prorok (saws) mógł powtórzyć te słowa przy wszystkich tych okazjach by usłyszało je jak najwięcej ludzi.”
Źródło sunnickie: al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara al-Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s230