بسم الله الرحمن الرحيم
PROROK MUHAMMAD (S)
Nam, prorokom, nakazano zwracać się do ludzi wedle ich poziomu inteligencji i zrozumienia. (Al-Kafi, ch1, H15)
Mężczyzna, który nie jest żonaty, choćby nawet był zamożny, w rzeczywistości jest ubogi i w potrzebie; to samo odnosi się do kobiety. (Wasa’il al Shi’ah, vol 14, p 3)
Ten kto nie dziękuje ludziom, którzy mu pomagają w rzeczywistości nie okazuje wdzięczności Allahowi za Jego błogosławieństwa. (Wasa’il al Shi’ah, vol 11, p 542)
Nie ma dla ludzi nic gorszego niż szukać winy w innych ignorując zarazem swoje wady. (Bihar al-Anwar, vol 73, p 385)
Słowa mężczyzny mówiącego swej żonie: „kocham cię prawdziwie” nie powinny nigdy opuszczać jej serca. (Shafi, vol 2, p 138)
Dobre zachowanie jest połową religii. (Bihar al-Anwar, vol 71, p 385)
Mężczyzna jest opiekunem swej rodziny a każdy opiekun odpowiedzialny jest przed tymi, którymi się opiekuje, za spełnianie ich potrzeb. (Mustadrak, vol 2, p 550)
Dwa rakaty modlitwy człowieka żonatego są więcej warte niż nocne modły i dzienne posty kawalera. (Man La Yahduruhul Faqih, vol. 3, p. 384)
Sen człowieka żonatego jest lepszy niż kiedy nieżonaty pości za dnia i czuwa nocą na modlitwach. (Bihar al-Anwar, vol. 103, p. 221)
Kiedy młody człowiek żeni się zaraz na początku swej młodości, jego diabeł żałuje że zabezpieczył on dwie trzecie swojej wiary przed Szatanem. (Bihar al-Awar, vol. 103, p. 221)
[O Hasanie (a) i Husajnie (a) – drugim i trzecim Imamie] Ten kto kocha Hasana i Husajna kocha mnie, kto ich nienawidzi ten nienawidzi mnie. (Ibn Maja: Sunan, Tom1, s51, nr143)
[Hasan i Husajn są] czołowymi młodzieńcami raju. (Ibn Maja: Sunan, Tom1, s44, nr118)
Husajn jest ze mnie a ja jestem z niego. Niech Allah miłuje każdego kto miłuje Husajna. (Ibn Maja: Sunan, hadis 144)
Dżabir ibn Sammarah powiedział: Słyszałem Proroka mówiącego: ‘Islam zawsze będzie drogi pod pieczą 12 chalifatun i następców.’ Potem powiedział coś czego nie zrozumiałem. Zapytałem mojego ojca a on odparł: ‘Prorok powiedział, że wszyscy oni będą z rodu Kurajszytów.’ (Sahih Muslim, Kitab al-amanah, bab al-maltih’l-qyrajsh)
Pewnego dnia (po swej ostatniej pielgrzymce) Wysłannik Allaha (s) wygłosił przemówienie w pobliżu sadzawki znanej jako Chum (Ghadir Chum) między Mekką a Medyną. Wspominał i wychwalał Allaha, po czym powiedział: „O ludu! Zostawiam między wami dwie drogocenne rzeczy. Pierwszą z nich jest Księga Allaha, w której jest światło i przewodnictwo… Druga to mój Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait. Przypominam wam w imię Allaha o moim Ahlul Bait.” (Sahih Muslim, rozdział Cnoty Towarzyszy, sekcja Cnoty Alego, wyd. 1980 Arabia Saudyjska, wersja arabska v4, s1873, hadis #36 oraz inne, jak Sahih al-Tirmidhi, Musnad Ahmad. W angielskiej wersji Sahih Muslim zobacz rozdział CMXCVI, v4, s1286, hadis #5920)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Zostawiam wam dwie drogocenne rzeczy, których jeśli będziecie się trzymać, nie zbłądzicie po mojej śmierci. Są to Księga Allaha oraz mój ród, Ahlul Bait. Miłosierny ujawnił mi, że te dwie rzeczy nie rozdzielą się od siebie aż do czasu kiedy powrócą do mnie na łono Raju.” (Sahih al-Tirmidhi, v5, s662-663,328; al-Mustadrak al-Hakima, v3, s109, 110, 148, 533; Sunan Daaramiego, v2, s432; Musnad Ahmada Ibn Hanbala, v3, s14, 17, 26, 59, v4, s366, 370-372, v5, s182,189,350,366,419; Fadha’il al-Sahaba Ahmada Ibn Hanbala, v2, s585, hadis #990; al-Chasa’is al-Nisa’iego, s21,30; al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara Hajthamiego, roz.11, sekcja 1, s230; al-Kabir al-Tabaraniego, v3, s62-63,137; Kanz al-Ummal al-Muttaqiego al-Hindiego, rozdział al-Iti’sam bi Habl Allah, v1, s44; Tafsir Ibn Kathir v4, s113; al-Tabaqat al-Kubra Ibn Sa’da, v2, s194; al-Dżami’ al-Saghir al-Sujutiego, v1, s353; Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s163; al-Fateh al-Kabir al-Binhaniego, v1,s451; Usdul Ghabah fi Ma’rifat al-Sahaba Ibn al-Athira, v2,s12; Dżami’ al-Usul Ibn al-Athira, v1, s187; Historia Ibn Asakira, v5, s436; al-Tadż al-Dżami’ Lil Usul, v3, s308; al-Durr al-Mansur al-Hafiza al-Sujutiego, v2, s60; Janabi al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s38,183; Abaqat al-Anwar, v1, s16)
Przekazane przez Umm Salama: Wysłannik Allaha powiedział: „Ali jest z Qur’anem a Qur’an jest z Alim. Nie rozdzielą się aż do czasu kiedy powróca do mnie na łono Raju.” (al-Mustadrak al-Hakima, v3, s124; al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara, roz. 9, sekcja 2, s191,194; al-Awsat al-Tabaraniego; al-Saghir; Tarikh al-Chulafaa Dżalaluddina al-Sujutiego, s173)
Moi Ahlul Bait są jak Arka Noego. Ktokolwiek był na jej pokładzie został ocalony, a ktokolwiek się od niej odwrócił przepadł. (al-Mustadrak al-Hakima, v2, s343, v3, s150-151; Fadha’il al-Sahaba Ahmada Ibn Hanbala, v2, s786; Tafsir al-Kabir Fakhra al-Raziego, pod komentarzem do wersu 42:23, część 27, s167; al-Bazzar, w oparciu o autorytet Ibn Abbasa oraz Ibn Zubaira ze słowem „zatonął” zamiast „przepadł”; al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s234 pod wersem 8:33. Również w sekcji 2, s282. Powiedział on, że ten hadis został przekazany przez wiele różnych autorytetów; Tarikh al-Chulafaa oraz Dżami’ al-Saghir al-Sujutiego; al-Kabir al-Tabaraniego, v3, s37,38; al-Saghir al-Tabaraniego, v2, s22; Hilyatul Aulijaa, Abu Nu’ayma, v4, s306; al-Kuna wal Asmaa al-Dulabiego, v1, s76; Janabi al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s30,370; Is’af al-Radżibin al-Sabana)
Prorok (s) powiedział o Ahlul Bait: „Nie wyprzedzajcie ich bowiem przepadniecie, nie odwracajcie się od nich bowiem przepadniecie i nie próbujcie ich pouczać bowiem wiedzą więcej niż wy.” (al-Durr al-Mansurr al-Sujutiego, v2, s60; al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara al-Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s230, cytowane z al-Tabaraniego, również w sekcji 2, s342; Usdul Ghabah Ibn al-Athira, v3, s137; Janabi’ al-Mawaddah al-Qunduziego al-Hanafiego, s41 oraz 335; Kanz al-Ummal al-Muttaqiego al-Hindiego, v1, s168; Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s163; Aqabat al-Anwar, v1, s184; A’alam al-Wara, s132-133; Tadhkirat al-Chawas al-Ummah Sibt Ibn al-Dżawziego al-Hanafiego, s28-33; al-Sirah al-Halabijjah Nur al-Dina al-Halabiego, v3, s273)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Moi Ahlul Bait są jak Brama Żalu dzieci Izraela; ktokolwiek przez nią przeszedł zostało mu wybaczone.” (Madżma’ al-Zawa’id al-Hajthamiego, v9, s168; al-Awsa al-Tabaraniego, Tradycja #18; Arba’in al-Nabahaniego, s216; al-Sawa’iq al-Muhriqah Ibn Hadżara al-Hajthamiego, roz. 11, sekcja 1, s230,234; Podobna tradycja została przekazana przez al-Darquntiego jak również Ibn Hadżara w al-Sawa’iq al-Muhriqah, roz. 9, sekcja 2, s193)
Nadejdzie czas dla mojego ludu kiedy z Quranu nie zostanie nic prócz jego zewnętrznej formy a z Islamu nic prócz nazwy i będą jej używać nawet jeśli będą od niego najdalsi. Ich meczety będą pełne ludzi lecz brak im będzie właściwego przewodnictwa. Przywódcy religijni (furqaha) tych dni będą najgorszymi przywódcami religijnymi pod niebiosami: bunt i kłótnia wyjdą od nich i do nich powrócą. (Ibn Babuja, Thaqab al-amal, cytowane w: Majlisi, Bihar al-Anwar, tom13, s152)
Nadejdzie taki czas kiedy ludzie nie będą szanowali Alimów za nic innego jak tylko za ich szaty; w słuchaniu Qur’anu nie będzie ich urzekać nic oprócz przyjemnego głosu; nie będą czcili Allaha z wyjątkiem miesiąca postu; ich kobiety nie będą miały wstydu a ich ubodzy cierpliwości; ich zamożni nie będą mieli żadnego dobrobytu, nie zadowolą się ani małym udziałem ani obfitością. Będą dokładać starań jedynie w imię swoich żołądków; religią ich staną się ich pieniądze; ich Qiblah (kierunkiem modlitwy) będą ich kobiety, ich domy będą ich meczetami; będą uciekać od swych Alimów jak owce od wilków. (Waqayi’ –ul-‘Ayyam, p. 439)
Przeklęty jest ten kto nakłada swe brzemię na innych. (Wasa’il al-Shi’ah, vol.12, p.18)
Ten kto oszukuje ludzi przy transakcjach, nie jest muzułmaninem. (Wasa’il al-Shi’ah, vol.12, p. 210)
Odprawiajcie każdą swą modlitwę tak, jakby miała być waszą ostatnią modlitwą. (Bihar al-Anwar, vol. 69, p. 408)
Modlitwa człowieka, który zarabia na swe utrzymanie nielegalnymi środkami, jest jak budynek zbudowany na piasku. (Bihar al-Anwar, vol. 89, p. 258)
Jedna modlitwa człowieka w zgromadzeniu jest lepsza niż czterdzieści lat samotnych modlitw w domu. (Mustadrak –ul-Wasa’il, vol. 6, p. 446)
Z pewnością, ludzie od czasów Adama aż do dzisiaj są jak zęby w grzebieniu. Nie ma wyższości Araba nad nie-Arabem, lub wyższości czerwonej rasy nad czarną. Wyższość dotyczy jedynie pobożności. (Mustadrak al-Wasa’il)
Wraz ze wzrostem wiary mężczyzny, wzrasta jego szacunek dla kobiet. (Bihar al-Anwar, vol. 103, p. 228)
Al-Mahdi jest z mego potomstwa, z synów Fatimy. (Sunan-I-Abu Dawud, vol. 4, p. 107; Sunan Ibn Majah, v2, Tradition #4086; al-Nisa’i and al-Bayhaqi, and others as quoted in: al-Sawa’iq al-Muhriqah, by Ibn Hajar al-Haythami, Ch. 11, section 1, p249)
FATIMA AZ-ZAHRA (A)
Imam Hasan (a) ujrzał pewnej nocy swą matkę Fatimę (a) podczas modlitwy. Klękała i padała na twarz do samego świtu. Słyszał jak modli się za wiernych i wierne ale nie modliła się za siebie. Zapytał ją dlaczego, na co odpowiedziała : 'O synu, najpierw twój sąsiad, dopiero potem twój dom’.
Umm Salahah (a) powiedziała: 'Po przybyciu do Medyny, Wysłannik Allaha (s) poślubił mnie. Powierzył mi wychowywanie jego córki, Fatimy. Zajęłam się jej edukacją, ale była ona, na Allaha, bardziej wykształcona i uczona w wielu sprawach niż ja.’ (Bihar al Anwar, vol. 43, pierwszy rozdział o znakach Imamatu)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: 'O Fatimo! Allah, Potężny, Wielki, gniewa się na tych, którzy wprawiają ciebie w gniew a zadowolony jest z tych, którzy dają zadowolenie tobie.’ (Al-Tabari, Dhakha’ir al-Uqba, str. 39; Mustadrak al-Hakim, vol. 3, str. 154)
Dahaifah powiedział: 'Modliłem się za Prorokiem (s). Potem odwrócił się do mnie i powiedział: 'Oto anioł, który przed tą nocą nigdy jeszcze nie zstępował na ziemię. Poprosił swego Pana o pozwolenie aby mnie pozdrowić i przekazać mi dobrą wieść, iż Fatima stoi na czele kobiet Raju a Hasan i Husajn stoją na czele młodzieńców Raju.’ (Sunan al-Tirmidhi, str. 540)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: 'Najlepszymi kobietami Raju są Chadidża, córka Khuwailid; Fatima, córka Muhammada; Mariam, córka Imrana oraz Asja, córka Muzahima, żona Faraona.? (Al-Tabari, Dhakha?ir al-Uqba, str. 42 oraz Al-Isti?ab, vol. 4, str. 1895)
IMAM 'ALI IBN ABI TALIB (A)
Umm Salamah przekazała: „Przysięgam na to na co przysięga Umm Salamah, że Ali był spośród ludzi najbliższym Wysłannikowi Allaha (s). W dniu, w którym Wysłannik Allaha (s) zmarł, posłał po Alego. Wydaje mi się, że zlecił mu jakieś zadanie. Później trzy razy pytał czy Ali już wrócił. Ali wrócił przed świtem. Domyśliliśmy się, że zechcą porozmawiać na osobności więc opuściliśmy pokój, który należał do Aiszy. Ja ostatnia wychodziłam z pokoju, usiadłam więc blisko drzwi w drugim pomieszczeniu. Ali pochylił się i szeptem były mu przekazywane jakieś tajemnice.” (Al-Nisa’i, Khasa’is al-Imam Ali bin Abi Talib, al-Baladhiri, Ansab al-Ashraf, vol. 2, str. 65. Przekaz ten przytacza także w swoim Musnad Ahmad bin Hanbal, a także al-Kanji, Al.-Muhib al-Tabari i inni.)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Ali jest bramą do mojej wiedzy i tym, który po mnie wyjaśnia mojej ummie to co mi zesłano. Miłowanie go to wiara a nienawidzenie go to hipokryzja…” (Jalal al-Din al-Suyuti, Tarikh al-Khulafa, vol. 1, str. 7)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: “Ja jestem miastem wiedzy a Ali jest jego bramą.” (cytowane przez Ahmada bin Hanbala oraz przez al-Tirmidhi w al-Jami’ al-Sahih)
Anas bin Malik przekazuje, iż Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Najlepszym sędzią spośród moich ludzi jest Ali.” (Al-Riyad al-Nadirah, vol. 2, str. 198)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: “Zaistnieją po mnie kłótnie, więc trzymajcie się blisko Alego bin Abi Taliba, ponieważ to on będzie pierwszym który mnie ujrzy i uściśnie moją dłoń w Dniu Zmartwychwstania. On jest (blisko mnie) w wyższym niebie i rozsądza pomiędzy właściwym a niewłaściwym.” (Al-Kanji al-Shafi’i, al-Kifayat al-Talib; al-Hafidh, al-Amali)
Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Jeśli na jednej szali wagi umieścić niebiosa i ziemię, a na drugiej szali wiarę Alego, wiara Alego będzie cięższa.” (cytowane przez al-Dailami w oparciu o autorytet Ibn Umara. Zob. Kanz al-Ummal, vol. 6, str. 156 oraz a-Riyad al-Nadirah, vol. 2, str. 226)
Imam as-Sadiq (a) powiedział: „Ali bin Abi Talib miał służącego o imieniu Qanbar, który go bardzo miłował. Zawsze kiedy Imam Ali gdzieś wychodził, Qanbar brał miecz i szedł za nim. Pewnej nocy Imam go ujrzał i zapytał: ‘O Qanbarze, co jest z tobą?’ Tamten odpowiedział: ‘Idę za tobą. Ludzie są tacy jak widzisz, więc martwię się o ciebie.’ Imam Ali odrzekł: ‘Czy ochraniasz mnie przed mieszkańcami niebios czy przed mieszkańcami ziemi? Mieszkańcy ziemi nie mogą mi nic uczynić bez zgody Allaha, Wywyższonego, więc zawróć. A Qanbar zawrócił.” (Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 1)
Imam as-Sadiq (a) powiedział: „Pewnego dnia Amir al-Mu’minin (Ali) siedział pod ścianą, rozsądzając pomiędzy ludźmi. Ktoś powiedział mu: ‘Nie siedź pod tą ścianą, gdyż jest peknięta.’ Imam Ali (a) powiedział: ‘Człowiek zważa na swój los.’ Gdy Imam odsunął się od ściany, ona się zawaliła. Amir al-Mu’minin (a) zwykł czynić takie rzeczy. To jest wiara.” (Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 6)
Sa’id bin Qais al-Hamdani powiedział: “Pewnego dnia podczas bitwy ujrzałem człowieka w dwóch szatach i podszedłem bliżej. Był to Amir al-Mu’minin (a). Spytałem go ‘O Przywódco Wiernych, dlaczego tutaj jesteś?’ On odrzekł: „Każdy sługa Allaha jest chroniony przez Niego. Przy każdym znajdują się dwa anioły, które chronią go przed upadkiem z góry czy wpadnięciem do studni. Jednak kiedy nadchodzi jego los, wtedy zostawiają go.” (Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 6)
Imam Ali (a) powiedział: „Przywódcy prawdy muszą w jedzeniu i ubraniu postępować za przykładem najuboższych spośród swoich poddanych, tak aby biedak ich widział i był zadowolony z tego co ma i dziękował Allahowi, a bogacz był bardziej wdzięczny Allahowi i bardziej skromny.” (Tadhkirat al-Khawas, str. 118)
Imam Ali (a) pouczył swoją armię: „Nie możecie zacząć walczyć dopóki nie zacznie wróg; nie możecie zabijać tego kto odwraca się plecami i przestaje walczyć, ani tego kto jest ranny ani tego kto niezdolny jest się obronić w walce. Nie możecie krzywdzić kobiet, nawet jeżeli one was przeklinają.” (Nahdż al Balagha, list nr 14)
Nawet kiedy Imam Ali (a) był Kalifem, sam robił zakupy. Gdy ludzie widzieli jak czyni to najwyższa osoba we wspólnocie, chcieli nieść jego ciężary, na co Imam (a) odpowiadał: „Bardziej odpowiednie jest dla głowy rodziny aby sam niósł swe ciężary.” (Ibn Shahrashub, Manaqib Aal Abi Talib, vol. 1, str. 372)
Imam al-Baqir (a) powiedział: „Pewnego gorącego dnia Imam Ali (a) powrócił do domu i zastał w nim kobietę, która powiedziała mu: ‘Mój mąż mnie skrzywdził, przestraszył i obraził.’ Imam (a) odrzekł: „O służebnico Allaha, odczekaj nieco, aż się nieco ochłodzi, a pójdę z tobą, jeśli Allah zechce.’ Kobieta powiedziała ‘Ale on będzie się coraz bardziej złościł.” Imam (a) pomyślał chwilę i odrzekł: ‘Na Allaha, skrzywdzeni muszą dostać swe prawa bez strachu! Prowadź mnie do swego domu.’ Kiedy przybyli do jej domu, Imam (a) zatrzymał się przed drzwiami i uniósł swój głos z pozdrowieniem. Wyszedł młody człowiek, Imam (a) powiedział do niego: ‘O sługo Allaha, bój się Allaha, przestraszyłeś ją i odesłałeś.’ „A co ci do tego?’ spytał młody człowiek. Imam (a) odpowiedział: ‘Nakazuję ci czynić dobro a zakazuję czynić zło, ale ty witasz mnie złem a zaprzeczasz dobru!’ Wtedy przechodzący obok ludzie pozdrowili Imama (a) nazywając go Amir al-Mu’minin (Przywódcą Wiernych). Młody człowiek dopiero teraz zorientował się z kim rozmawia, przeprosił i powiedział: ‘O Przywódco Wiernych, proszę wybacz mi moje złe postępowanie. Na Allaha, będę dla niej jak pył po którym stąpa.’ Imam (a) zwrócił się teraz do kobiety ze słowami ‘O służebnico Allaha, idź do swego domu i staraj się nie prowokować takich sytuacji.” (Manaqib Aal Abi Talib, vol. 1, str. 374)
Jeden z Khawaridż (buntowników przeciw Imamowi po bitwie Siffin) przeklął Imama (a) i nazwał go niewiernym. Zwolennicy Imama (a) chcieli go zabić jednak Imam Ali (a) powstrzymał ich mówiąc: „Możecie albo przekląć jego za to, że przeklął nas, albo wybaczyć tę obrazę.” (Manaqib Ibn Shahrashub, vol. 1, str. 280; Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 49)
Ibn Nabata przekazał: „Kiedy ludzie złożyli hołd Alemu (a) jako Kalifowi, przyszedł do meczetu w turbanie i szacie Wysłannika Allaha (s), wszedł na minbar, wysławił Allaha, przemawiał do ludzi, ostrzegał ich, po czym usiadł i powiedział: ‘O ludzie, pytajcie mnie zanim mnie zabraknie. Pytajcie mnie, ponieważ ja mam wiedzę o Pierwszych i Ostatnich. Na Allaha, gdybym miał rozsądzać, rozsądzałbym ludzi Tory zgodnie z Torą, ludzi Ewangelii zgodnie z Ewangelią, ludzi Psalmów zgodnie z Psalmami, a ludzi Furqanu (Qur’anu) zgodnie z Furqanem, tak aby każde Pismo na końcu zadeklarowało: O Panie! Ali rozsądził właśnie wedle Twego sądu. Na Allaha, ja jestem obeznany z Qur’anem i jego interpretacją bardziej niż ktokolwiek kto twierdzi, że go zna.’ Potem powtórzył: ‘Pytajcie mnie zanim mnie stracicie. Na tego, który rozłupał nasienie i stworzył duszę, jeżeli spytacie mnie o Qur’an wers po wersie, powiem wam kiedy został (dany wers) objawiony, o czym mówi, powiem wam który jest wersem unieważniającym a który unieważnionym, który jest konkretny a który ogólnikowy, który jest bezdyskusyjny a który alegoryczny, który jest z Mekki a który z Medyny. Na Allaha, nie ma takiej grupy, która jest dobrze prowadzona lub błądzi żebym ja nie znał jej przywódcy.” (Al-Bihar, vol. 40, roz. 93; Szaikh Mufid, al-Irshad, str. 191)
Imam Ali (a) powiedział: „Pytajcie mnie! Na Allaha, nie możecie zadać mi pytania bez uzyskania na nie odpowiedzi. Pytajcie mnie o Księgę Allaha, ponieważ, na Allaha, nie ma jednego wersu o którym nie wiedziałbym czy został objawiony w dzień czy w nocy, w dolinie czy na szczycie góry.” (A’yan al-Shi’ah, vol. 3, sek. 1, str. 63; hadis ten znajduje się również w Sahih Muslim)
Sa’id bin al-Musayab powiedział: „Nikt nie mógł rzec ‘Pytajcie mnie’, tylko Ali ibn Abi Talib.” (A’yan al-Shi’ah, vol. 3, sek. 1, str. 63)
Przyrzekam na Allaha, że gdyby oferowano mi wszystkie kontynenty ziemi i wszystko co jest pod słońcem za zgrzeszenie przeciw Allahowi nawet przez kradzież jednego ziarnka jęczmienia mrówce, nigdy bym tego nie uczynił.
Obyście nie postępowali tak by inni wyprzedzali was w wypełnianiu słów Qur’anu.
Człowiek, który poznał smak prawdy, nie skłamie nawet w żartach.
Prawdziwy muzułmanin wybierze prawdę działającą na jego szkodę, niż kłamstwo przysparzające mu korzyści. Dzięki takiemu wyborowi zyska jednak wewnętrzny spokój.
Nie zasmakuje wiary ten kto nie powstrzymuje się od kłamstwa, zarówno poważnie jak i w żartach.
O Allahu! Nie czczę Cię dla Twego raju ani ze strachu przed piekłem. Gdybyś nie stworzył raju i piekła i tak modliłbym się do Ciebie, ponieważ jesteś godzien czci. Czczę Cię nie dlatego, że mnie stworzyłeś i obdarzyłeś łaską i nie dlatego, że przygotowałeś raj dla modlących się. Czczę cię dlatego, że istniejesz i godzien jesteś czci!
Gdyby modlący się człowiek zdawał sobie sprawę z tego do jakiego stopnia otacza go łaska Allaha, nigdy nie uniósłby swej głowy z pokłonu.
Opuszczanie wzroku dobrze służy jako bariera dla ludzkich żądz.
W momencie swej śmierci, Imam Ali (a) powiedział swym synom, Hasanowi (a) i Husainowi (a): 'Radzę wam abyście bali się Allaha i abyście nie wzdychali za przyjemnościami tego świata nawet gdy będą one za wami biegły. Nie żałujcie niczego z rzeczy, których wam na tym świecie odmówiono. Mówcie prawdę i czyńcie z myślą o rachunku. Bądźcie wrogami oprawców i pomocnikami uciskanych’.
Inwokacja do Allaha pomoże wam w tych sytuacjach: w czasie recytacji Qur’anu, podczas wezwania do modlitwy, kiedy pada deszcz, kiedy wyruszacie na Świętą Wojnę gotowi na męczeństwo i gdy wzywa Allaha człowiek uciskany.
Twoje upominanie innego wiernego w obecności innych ludzi ma na celu tylko poniżenie go. (Należy porozmawiać z nim na osobności.)
W każdych warunkach idźcie na ugodę z żonami i rozmawiajcie z nimi ciepło i miłymi słowami aby mogły zmieniać swoje czyny na dobre.
Zapytano 'Alego (a): ‘Jaka mowa jest najlepsza w oczach Allaha?’ Odpowiedział: ‘Duża ilość zikru, wstawiennictwa (tadarru’) oraz dua (suplikacji).’
’Ali (a) powiedział: ‘Cztery rzeczy działają na korzyść człowieka a nie przeciw niemu: wiara i dziękczynienie bowiem Allah mówi „Dlaczego Allah miałby karać jeśli będziecie wdzięczni i jeśli uwierzycie?” (4:147); prośba o przebaczenie bowiem On mówi „Allah nie będzie ich karał jeśli oni poproszą o przebaczenie” (8:33) oraz suplikacja bowiem On mówi „Mój Pan nie troszczyłby się o was bez waszego wzywania.” (25:77)
Ktoś, kto zdołał poznać siebie osiągnął najwyższy poziom wiedzy.
Dla człowieka szanującego siebie, cielesne żądze nie stanowią żadnego zagrożenia.
Schludne ubranie usuwa żal i zmartwienia oraz pomaga w modlitwie.
Łaźnia, jakież to przyjemne miejsce, gdzie człowiek może usunąć brud i nieczystości.
Ubieraj ładne szaty i przystrajaj się, Allah jest bowiem dobrotliwy, lecz ubierając się i strojąc, korzystaj tylko z rzeczy dozwolonych prawem.
Najlepszy przyjaciel to ten, który zachęca do czynienia dobra.
Wartość człowieka mierzy się wartością jego przyjaciół.
Unikaj towarzystwa złych ludzi, bowiem zły przyjaciel upodobni cię do siebie. Dopóki tego nie uczyni nie zaakceptuje cię wcale.
Unikaj towarzystwa ze złoczyńcą, ponieważ sprzeda cię wrogowi za byle co.
„Wiem kiedy to [panowanie Dadżdżala] nastąpi nie więcej od was, lecz pewne znaki i warunki będą po sobie następować… Gdy ludzie pozwolą umrzeć słowom modlitwy; zniszczą zaufanie; uznają kłamstwo za dozwolone… zamienią religię na doczesny świat… będą rozdzierać łona, podążać za swymi żądzami, a przelew krwi będzie im obojętny, zdolność ich poznania będzie słaba, a tyrania stanie się źródłem dumy… niemoralność, kłamstwa, zbrodnia i represja będą rozpowszechnione, a księgi upiększone… gdy mężczyźni wyglądać będą jak kobiety, a kobiety jak mężczyźni…”
IMAM HASAN MUDŻTABA (A)
Kiedy ktoś przychodzi do ciebie i mówi źle o innej osobie, powinieneś wiedzieć, że w rzeczywistości mówi źle o tobie. Uważaj takiego człowieka za nieprzyjaciela i nie ufaj mu ponieważ w parze z oszczerstwem idą kłamstwo, obmawianie, oszustwo, zdrada, fałsz, zazdrość, hipokryzja, obłuda i sianie niezgody.
Zapytano kiedyś Imama Hasana (a):
“Czym jest ascetyzm?”
– „To pragnienie bycia pobożnym i umiarkowanym w tym życiu.”
„Czym jest powściągliwość?”
– „Powstrzymywaniem własnego gniewu i kontrolowaniem się.”
„Czym jest prawość?”
– „To zastępowanie zła dobrem.”
„Czym jest honor?”
– „To dobre postępowanie wobec bliskich i pomaganie ludziom w noszeniu ich ciężaru.”
„Czym jest pomoc?”
– „Ochranianiem sąsiada, cierpliwością podczas wojny i pokonywaniem trudności.”
„Czym jest chwała?”
– „To dawanie kiedy samemu jest się w długach i wybaczanie innym ich obrazy.”
„Czym jest człowieczeństwo?”
– „To trzymanie się wiary, zachowywanie szacunku do samego siebie, miłosierdzie, łagodność, zaufanie i dobre stosunki z ludźmi.” (Tuhaf al-Uqul an Aal Rasul, rozdział o Hasanie, wyd. 5, str. 166)
Człowiek z Syrii zapytał Imama Hasana (a): „Jaka jest odległość pomiędzy prawdą a fałszem?”
„Cztery palce. To co widzisz swym okiem to prawda. Uchem możesz usłyszeć wiele fałszu.”
„Jaka jest odległość pomiędzy wiarą a pewnością?”
„Cztery palce. Wiara jest w to co słyszymy, pewność jest w to co widzimy.”
„Jaka jest odległość pomiędzy niebem a niebiosami?”
„Modlitwa błądzącego.”
„Jaka jest odległość pomiędzy wschodem a zachodem?”
„Jeden dzień podróży słońca.” (Manaqib Aal Abi-Talib, rozdział o Hasanie)
„Nie ulegajcie wpływom ignorantów. Szukajcie wiedzy od tych, którzy ją posiadają. Oni są światłem, które was oświeci. Oni są prawymi Imamami, za którymi można podążać. Wraz z ich istnieniem, wiedza ożywa a ignorancja zanika. Oni są tymi, których wiedza świadczy o ich braku ignorancji; ich sposób rozumowania świadczy o słuszności ich osądów; ich zewnętrzność świadczy o wnętrzu. Nie występują przeciw temu co właściwe, ani też się w tym nie różnią. Allah ustanowił dla nich sunnę i wydał o nich werdykt. Oto przypomnienie dla tych, którzy chcą pamiętać. Zrozumcie co mówię kiedy to słyszycie, uważajcie abyście postępowali zgodnie z tym i nie próbujcie uchwycić tego tak jak gdyby było wam to przekazywane tylko przez słowo z ust. Przekazujących Księgę jest bowiem wielu, ale zachowujących ją zaledwie garstka. Allah jest tym, którego wsparcia należy szukać.” (Tuhaf al-Uqul an Aal Rasul, rozdział wypowiedzi przekazanych przez Imama Hasana (as), str. 163)
Pewnego dnia zapytano Imama Hasana (a) o politykę. Odpowiedział: „Polityka oznacza przestrzeganie praw Allaha oraz praw żyjących i praw zmarłych. Prawa Allah są takie, że powinniście być posłuszni Jego nakazom i unikac tego czego On zakazuje. Prawa żyjących są takie, że powinniście dochować obowiązków względem waszych braci nie spóźniać się w służeniu Ummie. Powinniście być wierni temu spośród was kto jest u władzy tak długo jak on jest wierny Ummie. Powinniście podnieść głos jeśli zboczy ze słusznej ścieżki. Prawa umarłych są takie, że powinniście pamiętać o ich dobrych uczynkach a pomijać ich złe uczynki. Mają oni nad sobą Pana, który wypyta ich o wszystko co czynili.” (Baqir Sharif al-Qarashi, Hayat al-Imam Hasan, vol. 1)
Nie bądź zbyt popędliwy w karaniu czyjegoś grzechu, pomiędzy winą a karą pozostaw miejsce dla przeprosin.
Nauczaj ludzi swojej wiedzy lecz także ucz się od nich tego czego nie wiesz.
Dziwię się osobie, która bardzo zważa na to co je nie zważając jednocześnie na swoje postępowanie. Zachowuje swój żołądek przed tym co mu szkodzi a przechowuje w swych piersiach to co jest przyczyną jego destrukcji.
Jeśli czyny zalecane przeszkadzają w wypełnianiu czynów obowiązkowych, porzuć te pierwsze.
Okazje przemijają szybko, a na ich powrót trzeba często długo czekać.
IMAM HUSAJN (A)
O Allahu, jak można spierać się o Twoje istnienie będąc stworzeniem, którego egzystencja zależy całkowicie od Ciebie? Czy kiedykolwiek zniknąłeś tak by potrzebować dowodu czy logiki w celu prowadzenia ludzi ku sobie? Czy kiedykolwiek byłeś daleki i odległy, tak by Twoje znaki nie zbliżały do Ciebie ludzi? Niech oślepną oczy, które Cię nie widzą podczas gdy Ty obserwujesz ich właściciela. Co znalazł ten, który Cię nie dostrzegł? A czego brakuje temu, kto Cię znalazł? Z pewnością ten kto skłonił się w kierunku innym niż do Ciebie, przybył do nicości (zbłądził).
“O Panie! Obdarz mnie pragnieniem tamtego świata poprzez obojętność dla tego świata aż zdam sobie sprawę z tego, że jest on czymś realnym w moim sercu.” (Al-Arabali, Kashf al-Gummah fi Ma’rifat al-A’immah, vol. 2, str. 274)
„Mogę opisać mojego Pana słowami jakimi sam się opisał: Nie można Go poznać przez pięć zmysłów. Nie można Go porównać do człowieka. Jest bardzo bliski ale nie w taki sposób by można Go było dotknąć. Bardzo odległy, ale nie w taki sposób by nie można było Go odkryć. Jest Jeden i nie można Go podzielić. Znamy Go przez Jego znaki. Opisany jest przez atrybuty. Nie ma boga oprócz Niego, Wielkiego, Wywyższonego.” (Abu Alam, Ahlul Bait)
Imam Hussein (a) niedługo przed swym męczeństwem przemówił do oddziału al-Hurra bin Jazida al-Riyahi: „O ludzie! Prorok Allaha (saw)powiedział, że ktokolwiek jest świadkiem jak niesprawiedliwy władca uznaje za dozwolone to czego Allah zakazał, łamie przymierze Allaha, sprzeciwia się praktykom Proroka Allaha (s), traktuje Jego sługi grzesznie i okrutnie; kto widzi to i nie sprzeciwia się słowami lub czynami, Allah z pewnością ukarze go tak jak będzie chciał.” (Abdul Karim al-Qazwini, Al-Watha’iq al-Rasmiyyah li-Thawrat al-Imam al-Hussein)
IMAM SADŻDŻAD (A)
Szczęście człowieka jest w posiadaniu pobożnych dzieci, od których można oczekiwać pomocy.
Imam Sadżdżad (a) poradził swemu synowi – Imamowi Al-Baqirowi (a), aby unikał pięciu typów ludzi: kłamców, ludzi zepsutych, skąpców, głupców oraz tych, którzy nie szanują swoich krewnych.
IMAM MUHAMMAD BAQIR (A)
O Chutajma! Powiedz swym przyjaciołom, że nie możemy im pomóc przed Allahem dopóki ich czyny nie będą czyste i że nie mogą osiągnąć naszej przyjaźni i miłości inaczej jak tylko przez swą cnotę. Zaprawdę bowiem, ten kto czci sprawiedliwość ale nie postępuje w zgodzie z nią, tego smutek i wyrzuty sumienia dotkną bardziej niż kogokolwiek innego.
Ten kto wyraża skruchę za swój grzech jest jak ktoś kto wcale nie popełnił grzechu. Jednak ten kto poprosił o wybaczenie ale nie unika grzechu, jest jak człowiek który się ośmiesza.
Szanujcie swoich przyjaciół. Nie kłóćcie się między sobą. Nie krzywdźcie się nawzajem. Nie bądźcie zazdrośni. Nie bądźcie skąpi. Bądźcie szczerze oddani Allahowi.
Wybierajcie szlachetne kobiety by karmiły mlekiem wasze dzieci, ponieważ wraz z mlekiem przekazywane są jego dobre cechy.
Obowiązkiem każdego muzułmanina jest nie wyjawianie nawet siedemdziesięciu przewinień jego brata. (Należy zająć się tym tak aby nie wyciągać tego na forum całego społeczeństwa.)
Allah najbardziej kocha gdy Jego słudzy Go proszą.
IMAM DŻAFAR AS-SADIQ (A)
[O siedmiu obowiązkach Muzułmanów wobec siebie] : 1 Życz swemu bratu tego czego życzysz sobie oraz życz aby to czego nie pragniesz dla siebie nie spotkało twego brata. 2 Nie wprowadzaj swego brata w gniew, lecz sprawiaj mu przyjemność i spełniaj jego życzenia. 3 Pomagaj mu swą duszą, językiem, rękoma i stopami. 4 Bądź okiem, którym widzi; przewodnikiem, który go prowadzi oraz jego lustrem. 5 Nie jedz do syta kiedy on jest głodny, nie pij i nie ubieraj się gdy on jest spragniony i nagi. 6 Jeśli nie posiada on służącego a ty go posiadasz, wyślij mu swego służącego aby prał jego ubrania, gotował mu jedzenie i rozwijał jego materac. 7 Przyjmuj jego obietnice i jego zaproszenia; odwiedzaj go gdy jest chory, bądź na jego pogrzebie i przewiduj jego potrzeby zanim cię poprosi, śpiesząc ku ich zaspokojeniu jeśli tylko możesz. Jeśli wypełniasz te obowiązki możesz nazywać siebie jego przyjacielem a i on będzie twoim przyjacielem.
Jedną z cech charakterystycznych Proroków Allaha jest to, że wszyscy dobrze traktowali swoje żony.
Imam Sadiq (as) zapytał pewnego mężczyzny: ‘Czy jesteś żonaty?’ Mężczyzna odpowiedział ‘Nie’. Imam stwierdził: ‘Nie chciałbym być nieżonaty choćby przez jedną noc, nawet gdybym miał posiąść cały świat.
Sahl Ibn al-Hasan al-Churasani który był jednym ze zwolenników Ahl ul-Bait w Chorasanie (prowincja Iranu) przybył do Medyny na spotkanie z Imamem Dżafarem As-Sadikiem (a). Sahl al-Churasani powiedział: ‘O synu Posłańca Allaha! Jesteś pośród Imamów Ahl ul-Bait. Co powstrzymuje cię przed swoim prawem (do władzy) jeśli masz u boku Szia liczącą ponad sto tysięcy ludzi gotowych dla ciebie walczyć?’ Imam (a) poprosił go by usiadł a potem by zwrócił twarz w stronę pieca który był w domu. Kiedy piec rozgrzał się do czerwoności Imam (a) powiedział: ‘O Churasani, wejdź do pieca i usiądź w nim.’ Churasani odparł: ‘Mój panie, synu Posłańca Allaha! Nie karz mnie.’ W tym momencie do pokoju wszedł Harun al-Makki (a) i po wymianie pozdrowień Imam nakazał mu by zdjął swoje buty i usiadł w piecu. Ten uczynił to a Imam (a) zaczął rozmawiać z Churasanim jakby nic się nie stało. Po jakimś czasie Imam (a) powiedział: ‘O Churasani, wstań i zajrzyj do pieca.’ Sahl spojrzał w piec i ujrzał w nim Haruna siedzącego ze skrzyżowanymi nogami w środku ognia. Imam al-Sadiq (a) poprosił Haruna by wyszedł a ten uczynił to bez żadnych poparzeń. Wtedy Imam (a) zapytał Sahla: ‘Ilu znasz w Chorasanie ludzi takich jak ten?’ Sahl odrzekł: ‘Na Allaha, ani jednego.’ Imam (a) potwierdził to i rzekł: ‘Nie powstajemy teraz kiedy nie mamy nawet pięciu takich jak on. My wiemy lepiej o odpowiednim czasie.
Każdy dzień to Aszura a każdy ląd to Karbala.
Szacunek dla osoby w starszym wieku jest częścią szacunku dla Allaha.
Mądrość człowieka zmniejsza się proporcjonalnie do wzrostu jego arogancji.
Uczyń ze swego serca przyjaciela oraz syna zaś swą wiedzę uczyń ojcem, którego słuchać się będzie serce. Uważaj zanieczyszczenie swej duszy za swojego wroga przeciw któremu walczysz.
Jeżeli człowiek popełnia grzech i szczerze go żałuje, Allah wybacza mu zanim on poprosi o wybaczenie. Jeśli Allah obdarza kogoś błogosławieństwami i czuje on, że Allah jest dla niego dobry, On wybacza mu zanim ten wyrazi swoją wdzięczność.
Szczera skrucha oznacza, że człowiek żałuje swego grzechu i więcej go nie popełnia.
Gdyby w domu któregoś z was znajdował się strumień wody, w którym myłby się on pięć razy dziennie, czy na jego ciele ostałby się jakikolwiek brud? Zaprawdę, modlitwa jest podobna do tego strumienia. Osoba, która wykonuje rytualne modlitwy oczyszcza się ze wszystkich grzechów, z wyjątkiem takich, które wyłączają ją z jej wiary.
Pobożność oznacza, że Allah nie tęskni za tobą w miejscu, w którym nakazał ci być oraz nie widzi cię tam gdzie zabronił ci przebywać.
Z pewnością mały czyn wykonywany z pobożnością jest wart więcej niż wiele czynów bez niej.
Muzułmanin nie powinien chodzić na takie spotkania, podczas których łamane są prawa Allaha i nie można tego powstrzymać.
Kiedy dowiadujesz się, że twój towarzysz popełnił zły czyn, idź do niego i powiedz mu: ‘Powstrzymaj się od popełniania tego grzechu albo trzymaj się od nas z daleka.’ I unikaj go dopóki będzie ów czyn popełniał.
Ten kto znosi trudy zarabiania pieniędzy na utrzymanie swojej żony, jest jak wojownik na drodze Allaha.
Wierzący nie powinien umierać zanim nie nauczy się Qur’anu lub nie będzie się starał go nauczyć.
Qur’an jest przymierzem Allaha z Jego stworzeniami. Muzułmanin powinien więc patrzeć w to przymierze i czytać pewną liczbę wersów każdego dnia.
Ta trójka będzie składać skargę Allahowi, Wywyższonemu: Opuszczony meczet, w którym nie modli się miejscowa ludność; uczony człowiek pośród ignorantów; oraz Pismo (Qur’an) pokryte kurzem gdyż nikt go nie czyta.
Qur’an jest żywy, nigdy nie umiera. Trwa tak jak trwają noc i dzień, słońce i księżyc…
Ozdobą wiernych jest szata pobożności, a obfitością ich jest wiara.
Allah pokazał co jest dobre i co trzeba realizować, ale pokazał również zło i nakazał go unikać.
IMAM MUSA KAZIM (A)
Zła jest zarówno rozrzutność jak i skąpstwo. Nie można tracić umiaru.
Allah nie lubi ludzi leniwych i śpiochów.
Codzienna kąpiel wzmacnia organizm człowieka.
IMAM REZA (A)
Allah dozwolił to co służy człowiekowi i przynosi mu korzyść, zakazał zaś tylko tego co powoduje szkody, sieje zgorszenie i przynosi śmierć.
Zapytano Imama (a): „Kto jest najlepszym ze sług?” Odpowiedział: „Ci, którzy spełniając dobry uczynek cieszą się z tego a gdy popełnią zły czyn proszą Allaha o wybaczenie a gdy je otrzymają, dziękują za nie. Kiedy są wzburzeni, ćwiczą cierpliwość. A kiedy są zagniewani – wybaczają.” (Tuhful Aqul, str. 445)
Uważajcie na chciwość i zazdrość ponieważ te cechy pogrążyły narody, które były przed wami. Uważajcie też na skąpstwo gdyż tej wady nie znajdziecie w wolnym człowieku i w wierzącym. (Bihar ul Anwar vol. 78, str. 346)
Postępuj wobec przyjaciela pokornie, wobec wroga ostrożnie a wobec ogółu ludzi z uśmiechem na twarzy. (Bihar ul Anwar vol. 78, str. 355)
Ten kto jest pewien boskich nagród ten jest bardziej hojny. (Aoyun Akhbar ar Reza (as) vol. 2, str. 54)
Prawdziwe oddanie oznacza nie tylko odprawianie wielu modlitw i zachowywanie postów. Należy także głęboko medytować nad Boskością. (Al Kafi, vol. 2, str 55)
Pomoc ludziom kalekim jest lepsza niz dawanie im jałmużny. (Tuhful Aqul, str. 525)
Nie ma lepszego mleka dla odżywienia dzieci niz mleko matki. (Aoyun Akhbar ar Reza (as) vol. 2, str. 34)
Ten kto wystawia się na otwarte oskarżenia nie powinien winić tych, którzy mogą go podejrzewać. (Sahifatur Reza (as), str. 71)
Oprawcy zostaną ostatecznie ukarani. (Chechel Hadith, str. 123)
Jesli nie możesz zadowolić ludzi swoimi dobrami, powinieneś próbować ich uszczęśliwić uśmiechem na twarzy i dobrymi manierami. (Musnad al-Imam Reza (as), vol. 1, str. 292)
Jeśli człowiek wiedzy przedstawia swą wiedzę ignorantom, marnuje ją. (Bihar ul Anwar, vol. 78, str. 345)
Nie bądź zagniewany kiedy dowiadujesz się prawdy. (Fiqh ur Reza (as), str. 338)
Ten kto powoduje gniew Allaha aby zadowolić ziemskiego władcę jest apostatą. (Aoyun Akhbar ar Reza (as), vol. 2, str. 69)
Allah nie lubi człowieka który nie broni swojego zaatakowanego domu. (Aoyun Akhbar ar Reza (as), vol. 2, str. 28)
Kiedy wierny Muzułmanin jest u władzy, nigdy nie jest zbyt przesadny w egzekwowaniu jej. (Chechel Hadith, str. 123)
Ktokolwiek udaje się na grób swego wierzącego brata, kładzie na nim swą dłoń i recytuje siedem razy Surę al-Qadr, Allah ustrzeże go od cierpień Qayamat. (Manazile Akherah, str. 110)
Największym dobrem dla mężczyzny jest wierna kobieta, która cieszy się za każdym razem gdy go widzi, chroni jego dóbr oraz własnego honoru podczas jego nieobecności.
Przyjacielem człowieka jest jego inteligencja, zaś jego wrogiem jest ignorancja.
IMAM MUHAMMAD TAQI (A)
Przebywanie z przyjaciółmi sprawia, że umysł dojrzewa a serce się ożywia, nawet jeśli tylko w małym stopniu.
IMAM 'ALI AN-NAQI (A)
Człowiek zazdrosny więcej szkody wyrządza sobie niż innym.
IMAM HASAN ASKARI (A)
Imam Hasan al-Askari (a) powiedział: “Człowiek pijący wino jest jak bałwochwalca.” (Ibn al-Jawzi, Tehrim al Khamr)
IMAM AL-MAHDI (A)
Jestem Al-Mahdi, jestem wciąż żyjącym, który wypełni świat sprawiedliwością tak jak wcześniej wypełniony był uciskiem. Z pewnością, ziemia nigdy nie pozostaje bez świadka, a ludzie nie żyją w braku przywódcy.
Jeśli nasza Szi’a będzie stanowcza w swych obietnicach, nasze spotkanie nie będzie opóźnione.