Kobiety i Islam

Shanté Naziri

بسم الله الرحمن الرحيم

„I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie. Zaprawdę, w tym są znaki dla tych, którzy wiedzą.” Qur’an, Sura 30:21

W dzisiejszych czasach uważa się, że kobiety cieszą się pełnym wyzwoleniem w świecie zachodu, a ruch wyzwolenia kobiet zaczął rozwijać się w XX w. W rzeczywistości walka o równość płci nie została zapoczątkowana przez kobiety, lecz zesłana od Allaha  żyjącemu w VII wieku n.e. człowiekowi o imieniu Muhammad (sal). W Islamie prawa i obowiązki kobiet są równe mężczyznom, ale niekoniecznie identyczne jak u mężczyzn. Równość i jednakowość są dwiema różnymi koncepcjami,  których my – jako płeć odmienna od mężczyzn – nie możemy bagatelizować. Kobiety i mężczyźni są fizycznie różni od siebie, ale są równi sobie w sensie wrodzonej samowartości. Qur’an mówi:

„Na Tego, który stworzył mężczyznę i kobietę! Zaprawdę, wysiłki wasze są różnorodne.” Qur’an, Sura 92:3-4

W tym wersie  zadeklarowane jest, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni inaczej, z unikalnymi rolami, funkcjami i zdolnościami. Tak jak w społeczeństwie istnieje podział pracy, także w rodzinie, każdy ma inne obowiązki.

Na zachodzie kobiety mogą wykonywać tę samą pracę co mężczyźni, ale ich płace są często mniejsze. Prawa kobiety na zachodzie w czasach współczesnych nie zostały stworzone ochoczo lub z uprzejmości dla kobiet. Współczesna zachodnia kobieta  musiała zdobyć swoją pozycję siłą, a nie poprzez naturalny rozwój czy obopólną zgodę na wypełnianie Boskich nauk. Walczyła o swoją pozycję i różne czynniki zewnętrzne pomogły jej w tym. Ubytek mężczyzn podczas wojen, nacisk potrzeb ekonomicznych i wymagania przemysłu zmusiły kobiety do opuszczenia domów na rzecz pracy, walki o utrzymanie, do pozornej równości mężczyznom. To czy kobiety są szczerze zadowolone z tych stosunków lub czy są zadowolone z owoców tego wysiłku jest inną sprawą. Pozostaje faktem, że prawa współczesnej kobiety na zachodzie nie mogą równać się tym, którymi cieszą się jej Muzułmańskie siostry. Islam dał kobietom pełne bezpieczeństwo i ochronę przed staniem się tym, czemu najbardziej sprzeciwiają się zachodnie feministki: zwykłym obiektem seksualnym.

Istnieje wiele mitów, które świat zachodu podtrzymuje jeśli chodzi o rolę kobiet w Islamie. W rzeczywistości Qur’an jest pierwszym feministycznym dokumentem, stwierdzającym dokładnie, iż kobiety posiadają prawa, nie są niczyją własnością czy niewolnikiem oraz że obowiązkiem mężczyzn jest szanowanie i zawsze branie pod uwagę ich uczuć. Przed Qur’anem nie istniał żaden inny dokument, który wyszczególniałby, iż kobiety posiadają swą własną – niezależną od mężczyzn – wartość i zarazem napominający mężczyzn by rozpoznawali wrodzone prawa kobiety. Zrozumienie tego stoi w sprzeczności z wieloma mitami zachodu na temat Islamu i jego spojrzenia na kwestię kobiet.

W małżeństwie Islamskim od mężczyzny wymaga się aby ubierał, żywił, zapewniał schronienie i edukował swoją żonę (lub pozwolił jej edukować się samej) w takim samym stopniu jak robi to dla siebie. Religia Muzułmańska uznaje pełnię praw kobiety do własności przed i po małżeństwie. Mężatka może zachować nazwisko panieńskie. Zapewnia się kobietom wielkie finansowe bezpieczeństwo. Mają otrzymywać małżeńskie prezenty, aby zachować obecny i przyszły stan własności oraz stały dochód jako gwarancję jej bezpieczeństwa. Żadna mężatka nie jest zobowiązana dawać nawet grosza na swą własność i utrzymanie domu. Ma zapewnione pełne finansowe bezpieczeństwo podczas małżeństwa i w okresie oczekiwania w przypadku rozwodu. Ma prawo do wspierania dzieci. Ogólnie rzecz biorąc, Muzułmanka ma zagwarantowane wsparcie w każdym okresie swego życia, jako córka, żona, matka czy siostra. Te dodatkowe korzyści kobiet nad mężczyznami są w pewien sposób zrównoważone przez prowizję ze spadków, który pozwala mężczyźnie, w większości przypadków, odziedziczyć dwa razy tyle, co kobieta. Znaczy to, że mężczyzna dziedziczy więcej, jednak jest finansowo odpowiedzialny za inne kobiety: córki, żony, matki, siostry; podczas gdy kobieta (np. żona) dziedziczy mniej, ale może zachować to wszystko na cele inwestycji i finansowego bezpieczeństwa bez żadnych prawnych zobowiązań do wydania nawet najmniejszej sumy na własne utrzymanie (jedzenie, ubranie, dom, itd.). Podobnie, Qur’an skończył z okrutną praktyką czasów przedislamskich zabijania nowonarodzonych dziewczynek. Przeciwstawia się także zwyczajom powszechnym wcześniej  wśród rodziców, którzy reagowali negatywnie na wieść o narodzinach dziewczynki zamiast chłopczyka.

Od czasu szczytowego dla ruchu feministek w latach 70. zaczęła wzrastać  uwaga zwracana na status Muzułmanek. Niestety, uwaga została użyta w sposób niecodzienny. Niecodzienny w tym sensie, że charakteryzował się wielką selektywnością, ukazując przesadnie pewne aspekty, inne zaś pomijając tak, by ogólny rozrachunek przedstawiał się niezbyt korzystnie.

Jeśli ktoś wnikliwie spojrzy na historię Islamu, często nie będzie mógł oprzeć się wrażeniu wywieranemu przez wierzące kobiety, które pocieszały, ufały i wytrzymywały ubóstwo i ciężkie czasy, niańczyły i nawet walczyły w bitwach wśród swych mężczyzn. Kobiety, które z własnej woli chowały swoje wdzięki z powodu nakazów Allaha i usiłowały ukazać Islam wszystkim narodom. Kobiety, które nie zostały zarażone złudnością materialnego świata i wzrastały w ramach zorientowanych duchowo zasad Islamu ustanowionych dla kobiet.

Niemniej jednak w dzisiejszych czasach wiele osób zastanawia się jaki typ kobiety dobrowolnie utożsamiłby się z tak „uciskającą” religią. Nie rozumieją, że ich percepcja Din Islamu została ukształtowana przez polityczny segment zachodniego społeczeństwa , który najchętniej zdemonizowałby każdą nie-białą kulturę, która nie pozwala na to by wciągnięto ją w kulturowe perwersje zachodu.

Jeśli przyjrzymy się wielu dzisiejszym społeczeństwom, to kobieta jest w nich ceniona i poważana jedynie pełniąc funkcje mężczyzny (oraz wystawiając na pokaz swą kobiecą atrakcyjność). Mimo że te kobiety mogą brać na siebie ogromną odpowiedzialność w wychowywaniu dzieci, to wciąż biorą dodatkową odpowiedzialność w niemal każdym obszarze życia, która tradycyjnie spadłaby na mężczyzn. Rezultatem jest obecne zamieszanie dotyczące rozróżniania roli płci, które przekłada się na dużą liczbę rozwodów i emocjonalnych skrzywień u dzieci.

W Qur’anie, w pierwszym wersie rozdziału zatytułowanego „Kobiety” Allah mówi:

„O ludzie! Bójcie się waszego Pana, który was stworzył z jednej istoty i stworzył z niej drugą do pary; a z nich dwojga rozprzestrzenił wiele mężczyzn i kobiet. Bójcie się Allaha, o którego jedni drugich pytacie i czcijcie łona (które was zrodziły).” Qur’an, Sura 4:1

Skoro mężczyźni i kobiety pochodzą z tej samej esencji, są równe w swym człowieczeństwie. Kobiety nie mogą być z natury złe (w co pewne religie zdają się wierzyć), a jeżeli by tak było, to mężczyźni byliby również źli. Podobnie, żadna płeć nie może stać wyżej od drugiej, byłoby to zaprzeczenie równości.

Islam widzi kobietę równą mężczyźnie jako osobę ludzką i jako życiowego partnera. Kobiety zostały stworzone z duszą tej samej natury co u mężczyzny. Allah mówi w Qur’anie:

„Śmiertelni ! Bójcie się Pana, który was wszystkich z jednego wyprowadził człowieka (Adama), z którego utworzył niewiastę (Ewę) i okrył ich potomstwem ziemię. Bójcie się Pana w Imię którego prosicie. Wzajemnie szanujcie wnętrzności, które was nosiły. Allah postrzega sprawy wasze.” Qur’an, Sura 4:1

Muhammad (sal) twierdził, że mężczyźni są dwiema połówkami tej samej całości:

„Bez wątpienia, kobiety są bliźniaczą połówką mężczyzny.” (przekazane przez Abu-Dawuda)

„Utworzyłem człowieka z Nuftah, nasienia zawierającego połączenie dwóch płci, a to dla doświadczenia go. Obdarzyłem go wzrokiem i słuchem.” Qur’an, Sura 76:2

Islam nie obwinia tylko Ewy za pierwszy grzech. Qur’an mówi jasno, że i mężczyzna i kobieta zostali skuszeni, oboje zgrzeszyli i obu przebaczono ich nieposłuszeństwo. Allah mówi w Qur’anie:

„I Szatan zwiódł ich na pokuszenie, z zamiarem ukazania im ich nagości, która była dla nich skryta i powiedział: ‘Zakazał wam wasz Pan tego drzewa tylko dlatego abyście nie stali się aniołami lub istotami nieśmiertelnymi.’ I przysięgał im obojgu: ‘Jestem dla was dobrym doradcą.’ I doprowadził ich do upadku przez oszukaństwo. A kiedy oni skosztowali z tego drzewa, ujrzeli swoją nagość i zaczęli zszywać dla siebie liście z Ogrodu. Wtedy wezwał oboje ich Pan: ‘Czyż nie zakazałem wam tego drzewa? I czy wam nie mówiłem, że Szatan jest dla was wrogiem jawnym? Oni oboje powiedzieli: ‘Panie nasz! Uczyniliśmy niesprawiedliwość samym sobie. I jeśli Ty nam nie przebaczysz i jeśli nie okażesz nam Swego miłosierdzia, to zapewne będziemy wśród stratnych.’ Powiedział: ‘Uchodźcie. Będziecie wrogami jedni dla drugich. Na ziemi będzie wasze stałe miejsce przebywania i używanie życia – do pewnego czasu.’ I powiedział: ‘Na niej będziecie żyć, na niej będziecie umierać i z niej będziecie wyprowadzeni.” Qur’an, Sura 7:20-25

Prawa Cywilne

W Islamie kobieta ma podstawową wolność wyboru i ekspresji opartą na rozpoznaniu jej indywidualnej osobowości. Kobiety są zachęcane w Islamie do wyrażania swoich opinii i pomysłów. Istnieje wiele tradycji z życia Muhammada (sal), w których kobiety bezpośrednio zadają pytania Prorokowi a on bierze pod uwagę ich opinie w sprawach religijnych, ekonomicznych i społecznych. W dodatku zeznania kobiety Muzułmanki są ważne w sporach prawnych. W rzeczywistości w sprawach, w których kobiety mają większe obeznanie, ich głos jest decydujący.

Prawem danym Muzułmankom przez Allaha 1400 lat temu jest także prawo głosu. Na forum publicznym kobieta może zabierać głos i brać udział w polityce. Jeden z przykładów znajduje się w Qur’anie (60:12), gdzie Muhammadowi (sal) nakazuje się przyjmowanie ślubów kobiet, które przyjdą do niego i przyrzekną swe oddanie dla Islamu. To ustanowiło dla kobiet prawo  wybierania swego przywódcy i publicznego deklarowania swego wyboru. I w końcu, Islam  nie zabrania kobietom zajmowania ważnych pozycji w rządzie. Abdur-Rahman Ibn Auf konsultował się w z wieloma kobietami nim zarekomendował Usmana Ibn Affana na Kalifa.

Według prawa Islamu kobieta jest niezależną i unikalną jednostką w swej istocie. Ma takie  same obowiązki wobec siebie, wobec Allaha i wobec każdej innej istoty ludzkiej jak mężczyzna i będzie ukarana lub wynagrodzona bez żadnej dyskryminacji z powodu jej kobiecej płci.

„Nie ma przymusu w religii. Prawość wyróżniła się od nieprawości. I ten kto odrzuca Taghut [wszystko co czczone poza Allahem] a wierzy w Allaha, uchwycił za najpewniejszy uchwyt, nie mający żadnego pęknięcia. Allah jest Słyszący, Wszechwiedzący.” Qur’an, Sura 2:256

Muzułmanka nie zmienia swojego imienia rodowego na imię męża w wyniku ślubu. Przy wyborze partnera jej przyjęcie lub odrzucenie propozycji małżeństwa musi być respektowane. Muzułmanka ma prawo wziąć rozwód, jeśli jest to konieczne zgodnie z prawem Islamu, gdy np. jest źle traktowana.

W Din islamu najlepszym mężem jest ten, który zapewnia jej prawdziwe partnerstwo, który nie nadużywa swego autorytetu i siły. Nawet, jeśli zachowanie żony będzie trudne do zniesienia (bo nie zawsze może cieszyć się dobrym zdrowiem i humorem), mężczyzna jest proszony o bycie cierpliwym i miłym wobec niej. Allah mówi:

„O wy, którzy wierzycie! Nie jest wam dozwolone, abyście dziedziczyli kobiety wbrew ich woli. I nie przeszkadzajcie im zabrać część Mahr (posagu danego przez męża przy zawarciu małżeństwa), który im daliście, chyba że dopuszczą się jakiegoś wszeteczeństwa oczywistego. Obchodźcie się z nimi w sposób przyzwoity. A jeśli czujecie względem nich wstręt, to być może czujecie wstręt do czegoś, w czym Allah umieścił wielkie dobro.” Qur’an, Sura 4:19

Prorok Muhammad (sal) powiedział:

„Wśród muzułmanów, najbliższy perfekcji jeśli chodzi o jego wiarę jest ten, którego charakter jest wspaniały, a najlepsi z pośród was są ci, którzy dobrze traktują swoje żony.” (zapisane przez At-Tirmidhi)

Prorok Muhammad (sal) powiedział także:

„Nie bijcie kobiecych sług Allaha” (zapisane przez Abu-Dawuda)

Podobnie, mężczyznom w Islamie nakazuje się  być odpowiedzialnymi rodzicami i dbać o wszystkie swoje dzieci:

„…A na ojcu dziecka ciąży obowiązek zaopatrzenia ich (matek) w żywność i odzież, zgodnie z przyjętym zwyczajem. Nie nakłada się na człowieka niczego, co nie jest w jego możliwości…” Qur’an, Sura 2:233

Warunki kobiet w Arabii przed-Islamskiej

W przed-Islamskiej erze Arabii, kobiety były traktowane jak niewolnice i własność. Wszystkie sprawy, od których zależało  jej dobre samopoczucie były uważane za nieważne. Traktowane w ten sposób nigdy nie były traktowane jako równoważny współpartner w małżeństwie. Były wykorzystywane w jednym celu, a później porzucane. Nie miały niezależności, nie mogły posiadać żadnej własności i nie mogły dziedziczyć. W czasach wojny, kobiety były traktowane jako część nagrody. Krótko mówiąc, warunki życia kobiet  były nie do zniesienia.

Narodziny dziewczynki nie były w rodzinie okazją do radości, lecz były uważane za upokarzające. Praktyka zabijania nowonarodzonych dziewczynek była powszechna. Qur’an efektywnie skończył z ta okrutną praktyką. Nakazał zmienić nastrój rodziców na wieść o narodzinach dziewczynki. Rodzice zostali wezwani  do wspierania i okazywania dobroci córkom. Wraz z nadejściem Islamu pojawił się w Qur’anie wers przeklinający tych, którzy praktykowali zabijanie nowonarodzonych dziewczynek:

„A kiedy zwiastują któremuś z nich córkę, to jego oblicze się zasępia i jest udręczony. On ukrywa się przed ludźmi z powodu tego nieszczęścia, które mu obwieszczono: czy on ma je zachować, mimo poniżenia, czy też pogrzebać  je w prochu. Jakże oni źle rozumują!” Qur’an, Sura 16:58-59

W opisach różnych wydarzeń w Dniu Sądu, Qur’an mówi:

„Kiedy żywcem pogrzebana będzie zapytana, za jaki grzech została zamordowana.” Qur’an, Sura  81:8-9

Poza Arabią sytuacja kobiet  w tamtych czasach nie była lepsza. W Indiach, Egipcie i w całej Europie w czasach średniowiecza kobiety były traktowane gorzej niż niewolnice. Nie były uważane za istoty ludzkie, ale za pewien rodzaj podgatunku umiejscawiany gdzieś pomiędzy ludźmi a zwierzętami.

Islam a Ludzka Seksualność

Określanie seksualności jako „diabelskiej” lub wstydliwej jest czymś obcym dla Islamu. Skoro małżeństwo ma być obopólnym źródłem komfortu, pokoju i radości dla dwojga, jak chroniąca i osłaniająca szata, seksualny aspekt małżeństwa jest tego rozszerzeniem. Mąż ma być delikatnym, wyrozumiałym i kochającym swoją żonę oraz musi próbować zadowolić jej wszystkie potrzeby.  To ostatnie zobowiązanie dotyczy także mężów. W Islamie wszystkie relacje seksualne są zarezerwowane tylko dla małżeństwa. Mąż i żona są także zobowiązani do honorowania prywatności intymnych stosunków  pomiędzy nimi i nie powinni o nich nikomu rozpowiadać.

Muhammad (sal) powiedział:

„Wśród najgorszych ludzi przed Allahem podczas Dnia Sądu  jest mężczyzna, który współżyje ze swoją żoną, a później opowiada o jej sekretach.”

Żona ma pewne prawa nad mężem. Mężowi nakazano zadowalać seksualnie żonę i nie zaniedbywać stosunków seksualnych, chyba że wymagają tego tymczasowe warunki np. Ramadan.

„Prorokowi (sal) powiedziano, że jeden z jego Sahaba (Towarzyszy) pości w czasie dnia i modli się w nocy. Prorok (sal) powiedział mu, że jego żona ma prawo nad nim, jego ciało ma prawo nad nim, módl się i śpij, pościj a potem złam post.” (zapisane przez Ibn Hibban)

Przed stosunkiem seksualnym konieczne jest aby mąż okazywał  swą  miłość i oddanie wobec żony przez dotyk, pieszczoty, całowanie jej, itp. Jabir bin 'Abdullah przekazał, że Wysłannik  Allaha (sal) pouczył pewnego mężczyznę by nie angażował się w stosunek seksualny z żoną bez uprzedniego okazania jej ciepła, nazywając seks bez gry wstępnej „okrutną praktyką”.

Małżeństwo i Poligamia (Ta’ad-dud) w Islamie

Islam zesłany Prorokowi Muhammadowi (sal) jest kompletną drogą życia, która nie zostawia żadnego aspektu życia bez regulacji, pozwalając Muzułmanom, czy to kobietom czy mężczyznom,  pozostać na właściwej drodze. Stąd też regulacje odnoszące się do poślubienia kilku żon przez jednego mężczyznę nie przedstawiają standardu dla każdego małżeństwa, lecz raczej dla tych ograniczonych kontekstów, w których wymaga tego rzeczywistość danej struktury społecznej czy konkretna sytuacja.

Poligamia, praktyka małżeństwa  kilku kobiet z jednym mężczyzną, występowała często bez ograniczeń w niemal każdej kulturze. Wiele religii uznawało ją i praktykowało przed i po Islamie. Kilku Proroków, wymienionych w Torze i w całej Biblii, miało więcej niż jedną żonę. Poligamia praktykowana była od wieków również przez rdzenne ludy Ameryki. Dzisiaj jest  praktykowana przynajmniej przez 30,000 Mormonów z klasy średniej w USA. Nie jest także żadnym sekretem, że poligamia innego rodzaju jest wciąż praktykowana w Ameryce i Europie – jest to praktyka posiadania kochanka czy kochanki. Różnica jest taka, że nie-Muzułmanin nie ma żadnych prawnych zobowiązań czy odpowiedzialności wobec swej drugiej, trzeciej lub czwartej kochanki i jej dzieci, podczas gdy Muzułmanin jest zobligowany do odpowiedzialności za drugą, trzecią lub czwartą żonę i jej dzieci. W Islamie nie ma żadnej wątpliwości, że druga żona, legalnie poślubiona i traktowana z szacunkiem jest lepsza niż kochanka bez żadnych legalnych praw. Również dziecko poligamicznego ojca, mające pełnie praw i przywileje jako syn czy córka, jest lepsze niż  niechciane lub chciane dziecko bez pełni praw.

Islamski system małżeński dopuszcza możliwość poligamii w celu chronienia i zapewnienia męża dla zawsze wyższej liczby kobiet w ludzkich społecznościach. Według tradycji Islamu Muhammad (sal) i jego towarzysze poślubiali żony z różnych powodów. Brali za żony wdowy z dziećmi, starsze rozwiedzione kobiety, kobiety, które mogłyby być sprzedane w niewolę, czy też kobiety będące jeńcami wojennymi. Powinno się nadmienić, że Prorok Muhammad (sal) nie brał ślubu z powodu pożądania czy nie radzenia sobie w związku monogamicznym, ponieważ żył przez 25 lat w monogamicznym związku ze swoją pierwszą żoną Chadidżą.

Najważniejszym czynnikiem w prawdziwie Islamskim małżeństwie jest pobożność partnerów. Ten fakt przytoczył Muhammad (sal), gdy powiedział:

„Mężczyźni [mają zwyczaj] proszenia o rękę kobiety z czterech powodów: jej bogactwa, wysokiego poziomu jej rodziny, jej piękna oraz jej pobożności. Wybierz pobożną, a zdobędziesz prawdziwe bogactwo.” (Sahih, zapisane przez Abu Hurairah. Zebrane przez Al-Bukhari)

Na wschodzie kobieta może wyjść za mąż z powodów choćby takich jak zapewnienie bezpieczeństwa, potomstwa czy towarzystwa. W takim społeczeństwie miłość często przychodzi po małżeństwie, zalecane jest więc, aby kobieta poślubiła religijnego, pobożnego, zdyscyplinowanego mężczyznę aby miłość sama  prędzej czy później rozkwitła. Ponownie, to może być trudne dla nas, ludzi zachodu, do zrozumienia, ale fakt, że jest to obce wcale nie znaczy, że jest to ucisk.

„W innych kulturach poligamia jest niepotrzebnym symptomem nadmierności i rozwiązłości. Na zachodzie, najpowszechniejsza forma poligamii odnajdywana jest w tzw. „seryjnej monogamii”, gdzie mężczyzna  może brać rozwód lub porzucać  kobietę po kobiecie, bez żadnych zobowiązań. Podobnie, w przypadku zachodniej poligamii mamy do czynienia z  sytuacją, w której mężczyzna może podtrzymywać pewnego rodzaju legalność małżeństwa, jednocześnie zdradzając swoją żonę za jej plecami. Wszystkie te przypadki są całkowicie odmienne od  tradycyjnej praktyki poligamii czy „wielożeństwa” w wielu kulturach wschodnich, rdzennych czy innych starożytnych kulturach…” – Empiryczna podstawa Alchemii Seksualnej: Przywracanie Równowagi w czasach zamieszania.

W związku z tym wiele tradycji zachodu może twierdzić, że są monogamiczne, ale już sam 60-procentowy poziom rozwodów tylko w samych USA udowadnia, że w rzeczywistości praktykuje się tam najbardziej destruktywną formę poligamii, która jest przy okazji najbardziej destruktywną formą opresji wobec kobiet, czego dowodzi typowe dla zachodu samotne macierzyństwo.

„Jeśli chodzi o monogamię, w przeciwieństwie do poligamii, u istot ludzkich, w przypadku heteroseksualnych mężczyzn jest ona przede wszystkim powiązana z kulturą, w której się wychowali. W niektórych kulturach i socjo-regionach poligamia jest koniecznością gwarantującą  przeżycie gatunku na danym obszarze. W innych jest nie tylko niepotrzebna, ale również prowadzi do eksplozji demograficznej, wymykającej się spod kontroli i równowagi, a także do chorób  rozszerzających się do  skali epidemiologicznej. Na przykład,  w przed-idustrialnych społeczeństwach Afrykańskich, gdzie choroby i ciężkie warunki środowiskowe przyczyniają się w znacznym stopniu do licznych zgonów, poligamia służy   zwiększaniu liczby potomstwa. Jest  bardzo szkodliwe dla zdrowia  kobiety, gdy  rodzi dzieci w odstępach krótszych niż dwa lata. Prawdopodobnie z tego powodu laktacja (która naturalnie występuje na dwa lata) obniża prawdopodobieństwo zapłodnienia. Wiele dzieci w srogim klimacie Afryki umiera w ciągu pierwszego roku życia. Liczba zgonów noworodków jest tak ogromna, że matki  nie pozwalają sobie nawet na rozwinięcie w sobie emocjonalnych więzów z noworodkami póki nie osiągną one wieku około trzech lat. Mężczyźni posiadający wiele żon przyczyniają się więc do urodzeń większej liczby zdrowych  dzieci, przedłużenia okresu pomiędzy ciążami a rodzinie kobiety zapewnia się wiano od rodziny pana młodego, kiedy ich córka jest poślubiana. Reprodukcja jest najważniejszą historyczną potrzebą Afrykanów.” – Empiryczna podstawa Alchemii Seksualnej: Przywracanie Równowagi w czasach zamieszania.

Qur’an nie wymaga ani nawet nie zachęca do praktykowania poligamii. Przyswaja sobie raczej fakt, że istnieją pewne sytuacje, w których musi ona wystąpić i wymusza pewne warunki do spełnienia (jak np. zgoda pierwszej żony), nim podejmie się taką decyzję.

„Lecz jeśli się obawiacie, że nie będziecie sprawiedliwi [wobec kilku żon], to żeńcie się tylko z jedną…” Qur’an, Sura 4:3

Jakiej Płci jest Allah?

Na Zachodzie przyjęło się uważać, że „Bóg” jest postacią męską. Stoi to w sprzeczności nawet z  tekstami judeo-chrześcijańskimi, które nie wymieniają żadnego męskiego „Imienia” dla Boskości. Hebrajskie Imię Boskie to „YHVH” i jest utworzone z dwóch żeńskich liter i dwóch męskich. 'Isa (Jezus) mówił o Allahu jako „Ojcu” jedynie alegorycznie. W hebrajskiej tradycji ezoterycznej od tysięcy lat zgadzano się, że duchowy aspekt „YHVH” był męski, podczas gdy fizyczny – przenikający się z  duchowym – był żeński. Taki pogląd jest równoznaczny z taoistyczną koncepcją Yin i Yang, Ojca-Niebo i Matki-Ziemi.

Według tych kryteriów Allah w Qur’anie przedstawiany jest jako męski tylko w kontekście duchowej Istoty, która daje życie materii żeńskiej. Ponadto termin używany w oryginalnym Arabskim języku Qur’anu to „Hu” a nie „On” czy „Ona”. W wielu językach jest to tłumaczone w trzeciej formie zbliżonej bardziej do „To”, co nie odzwierciedla separacji między męskim a żeńskim. Islam mówi, że Allah nie jest oddzielną istotą czy czymś oddzielnym od istnienia, Allah jest pełnią męskiego i żeńskiego. „Allahu Akbar” znaczy dosłownie „Allah jest większy [niż wszystko co możemy Hu przypisać]”, tak więc Allah nie może być mężczyzną lub kobietą, w naturze i esencji Allah jest Ahad (Jednym).

Islam I Nowoczesne Ubrania

Wyznaczniki odpowiedniej skromności mężczyzn i kobiet (zarówno jeśli chodzi o odzież jak i zachowanie) są oparte na źródłach, które są odbierane przez wierzących mężczyzn i kobiety jako boski przewodnik z ważnym celem, za którym stoi Boska wiedza. Nie są to restrykcje wymuszone przez mężczyzn czy przez społeczeństwo. Całkowite wyizolowanie kobiet jest kompletnie obce proroczemu okresowi wczesnego Islamu. Problemy interpretacyjne związane z usprawiedliwianiem izolacji odzwierciedlają w rzeczywistości wpływy kultury i okoliczności w wielu różnych krajach Muzułmańskich.

W związku z tym, ostatnim punktem wymagającym wyjaśnienia jest ubiór Muzułmańskich kobiet. Zachodnie media ukazują ich ubrania jako „staroświeckie i dyskryminujące”.  Podobnie uważa się, że zasady ubioru uniemożliwiają wykonywanie w życiu czegokolwiek produktywnego. Muzułmanki wykonują różne prace i żadna z nich nie uniemożliwia ani nie przeszkadza w noszeniu odpowiedniego dla nich ubrania. Nakaz odpowiedniego ubioru dla muzułmanek jest odpowiedni w tych czasach z powodu obniżania się moralności dzisiejszego świata. Co zaś się tyczy aktualności ubioru Muzułmańskich kobiet w dzisiejszych czasach, wydaje się on najbardziej odpowiedni  w związku z obniżającym  się we współczesnym świecie poziomem moralności, który czyni Hidżab  nawet bardziej potrzebny gdy przestępstwa na tle seksualnym są bardziej powszechne niż kiedykolwiek.

Ciało nie powinno być odbierane przez nas jako coś wstydliwego, jednakże nadmierne odsłonięcie ciała może z całą pewnością powodować odciągnięcie od naszych wyższych celów. Dlatego też wszystkie starożytne tradycje mają w zwyczaju nakazywanie kobietom zakrywania się w większym stopniu, w szczególności w miejscach modlitwy.

Nakazywanie kobietom zakrywania się w pewnych kontekstach nie może być uznawane za  opresję. Pozostaje faktem, że w tak zwanych „wyzwolonych” krajach zachodu gwałty są prawdziwą epidemią, są jednak rzadkością dla kobiet Islamu na Bliskim Wschodzie, które noszą hidżab. Jest bardzo łatwo dla kogoś z zachodu spojrzeć na kobietę na wschodzie twierdząc, że jest uciskana przez noszenie hidżabu. Jednakże zapewniam wszystkich, że każda kobieta, która została zgwałcona z chęcią zamieniłaby te makabryczne przeżycia na zakrywanie nieco większej części ciała.

Wiele kobiet na dzisiejszym zachodzie zaczęło uczyć się samoobrony, a niektóre nawet kupują broń w celu uzyskania poczucia bezpieczeństwa. Jednak takie akty obrony są jednoznacznie uważane za wolność a nie opresję, tak jak kobiety na wschodzie, które noszą hidżab uważają to za rewolucyjny akt kobiecego wyzwolenia.

Restrykcje nakładane na czyjeś ubranie nie są opresją. Prorocy i ostatecznie Allah mieli na uwadze jedynie wyzwolenie gdy wyłoniły się podobne zasady. Pozostaje jednak faktem, że gwałt i molestowanie są opresją. Unikanie tych rzeczy nie jest opresją, ale raczej wyzwoleniem się od niej. Nie chodzi tu o ustalanie minimalnego standardu  publicznej skromności dla każdego kontekstu, ale jasne jest, że wszystkie szanujące się kobiety mogą się zgodzić, że jeśli mamy być oceniani na podstawie tego kim jesteśmy, to unikanie „prowokacyjnych” ubiorów to niezbędne minimum. W miejscach modlitw kobiety powinny okrywać się jak tylko mogą. Taki był standard wśród starożytnych Hebrajczyków, Chrześcijan jak i Muzułmanów. Meczety są dla ducha, nie dla ciała.

„Dla Muzułmanki jej skromne ubranie jest wyrazem uniwersalnej więzi sióstr. Islamski ubiór  wyzwala także Muzułmańską kobietę i jest automatycznie respektowana za swój umysł, a nie ciało. Krótko mówiąc, odzyskuje swoją godność! To jest jak powiedzenie: Jestem szanowaną kobietą. Nie jestem do oglądania, dotykania, czy rozmawiania dla każdego mężczyzny. Jestem chroniona jak drogocenna perła, która dotykana przez wszystkich staje się czarna i brudna. Kobiecy skromny ubiór chroni społeczeństwo przez cudzołóstwem i innymi formami niedozwolonych stosunków seksualnych, które prowadzą do rozpadu rodzin i zepsucia społeczeństwa. PRAWEM MUZUŁMANKI JEST BYCIE RESPEKTOWANĄ ZA JEJ UMYSŁ ORAZ ZA BYCIE SAMĄ SOBĄ.”