Sayyid Mujtaba Musavi Lari
بسم الله الرحمن الرحيم
Nieustanne zaangażowanie w rozwój prowadzący ku doskonałości jest silnie zakorzenione w nieskażonej naturze ludzkiej. Świadomie bądź nieświadomie, z miłością nadającą impetu jego duchowi, człowiek kroczy w kierunku najwyższej godności i szlachetności jaką jest w stanie osiągnąć a jego potrzeby duchowe skłaniają go do podążania ścieżką ku coraz wyższym wartościom. Ów ewolucyjny proces przechodzi różne głęboko i silnie ze sobą powiązane etapy.
Prawdą jest oczywiście, iż w człowieku drzemią również niskie pożądania przeszkadzające mu w owym przedsięwzięciu, z którymi musi nieustannie się zmagać w swej duchowej podróży aby nie pozbawiły go jego potencjału i nie rzuciły go na pastwę sił zła. Walka ta trwać będzie tak długo jak długo istnieć będzie rodzaj ludzki. Jej cel i kulminacja muszą być jasne i wymaga ona istnienia wyjątkowej osoby, która dzięki swym cechom duchowym dotarła do wewnętrznego znaczenia wszystkich praw; która mimo ciągłego zaangażowania w tę walkę nigdy sama nie uległa niskim żądzom. Taką właśnie osobę nazywamy Imamem. Jest to człowiek prawdziwie wyzwolony, niosący sztandar monoteizmu, w którego osobie zrealizowany i uaktywniony został cały ludzki potencjał. Będąc awangardą ludzkości, jest on wyznaczonym przez Boga łącznikiem pomiędzy światem niewidzialnym a człowiekiem, samemu nie będąc w potrzebie żadnego pośrednika bowiem prowadzony jest bezpośrednio przez Boga. Jak lampa świecąca w samym sercu ciemności, poprzez swoje nauki umożliwia wszystkim wzniesienie się na możliwie najwyższy poziom duchowy oraz prowadzi wszystkich ku jedności, sprawiedliwości i czystości.
W swym nieskończonym miłosierdziu Bóg ukazuje człowiekowi ścieżkę jaką należy podążać i pomaga mu umieszczając przed nim całościowy program gwarantujący pomyślność w tym świecie jak i w następnym. Ów program, obejmujący wszystkie wymiary ludzkiej egzystencji, jest dokładnie tym co Bóg przekazywał ludzkości na przestrzeni historii za pośrednictwem swych wysłanników.
Prorok Islamu, Wysłannik Allaha Muhammad, pokój i błogosławieństwa z nim i jego rodziną, położył fundamenty pod sprawiedliwe i mądre społeczeństwo ustanawiając prawe rządy, rozpoczął także proces edukacji tego społeczeństwa. Ponieważ jednak jego życie było przemijające tak jak życie wszystkich ludzi, koniecznością było pojawienie się następcy, człowieka posiadającego wszelkie atrybuty konieczne do prowadzenia muzułmanów, który mógłby kontynuować edukacyjny aspekt misji Proroka w jak najlepszej formie. Skupiając w swej osobie wszystkie cechy doskonałej istoty ludzkiej, Imam inspiruje dusze ludzi, którzy za nim podążają i ukazuje im drogę do Boga. W ten sposób owa prosta ścieżka, której zwieńczeniem jest przebywanie w obecności Boga, pozostaje otwarta dla wszystkich.
Lepiej zrozumiemy to jeśli zdamy sobie sprawę z faktu, iż nie istnieje wyraźna linia oddzielająca ten świat od życia wiecznego a zasady regulujące fizyczne życie człowieka nie mogą być rozpatrywane w oderwaniu od praw rządzących jego duchową egzystencją; dla obydwu grup praw wyznaczono opiekuna. Z tego właśnie powodu czysta i bezgrzeszna osoba wyznaczona przez Boga musi sprawować nadzór nad obydwoma sferami życia muzułmanów oraz bronić dobra Islamu przed jego wrogami.
Prawdą jest, iż spośród dwunastu świętych Imamów tylko 'Ali ibn Abi Talib, pokój z nim, sprawował ziemską władzę i to przez ograniczony okres czasu. Pozostali Imamowie nie objęli rządów, do których byli uprawnieni, była to jednak wina ludzi, którzy zawiedli w zapewnieniu Imamom odpowiednich warunków przez co pozbawili siebie samych korzyści jakie płynęłyby dla nich z posiadania tak nieporównywalnych z nikim osób za władców. Wyznaczając Imamów, Bóg ustanowił swój dowód pomiędzy ludźmi, przedstawiając im tak wyjątkowe osoby jako przykład nie tylko dla muzułmanów ale i całej ludzkości. Należy również pamiętać, że rola Imamów nie ogranicza się do sprawowania władzy politycznej, wypełniają oni swą misję na szereg różnych sposobów. Imam jest odpowiedzialny za zachowanie prawdy religii i ochronę jej przed zmianami oraz manipulacją. Bóg oraz Jego Wysłannik przekazali mu zadanie nauczania ludzi prawd Koranu oraz nadawania kierunku ich życiom. Co więcej, Imam stanowi kanał, przez który płynie Boża łaska, a więc nawet w sytuacji kiedy ludzie pozbawieni są sprawiedliwych i odpowiedzialnych rządów w wyniku nierozpoznania praw Imama do władzy, mogą oni czerpać korzyści z innych aspektów jego życia i działalności. Rola Imamów nie została wyeliminowana przez pozbawienie ich prawa rządzenia islamskim społeczeństwem, ponieważ sama ich istota prowadziła ludzi do realizowania swego duchowego i moralnego potencjału.
Zachowanie fundamentów religii było często bardzo blisko powiązane z troską Imamów o dobro Islamu a ich obecność we wspólnocie była w stanie zapobiec wielu błędom. Imam 'Ali ibn Abi Talib, w okresie kiedy nie sprawował rządów, uważnie obserwował wydarzenia i interweniował w przypadkach kiedy władze wydawały błędny werdykt, wypaczały pewne prawo lub zamierzały wymierzyć nieprawidłową karę. Zawsze był też gotowy odpowiadać na pytania przedstawicieli innych religii, którzy licznie przybywali do Medyny interesując się różnymi zagadnieniami dotyczącymi Islamu.
Dzięki Imamom wśród muzułmanów rozprzestrzeniane było także odpowiednie nauczanie Islamu – jego prawnych, edukacyjnych i społecznych aspektów. W okresie kiedy skorumpowani i niemoralni kalifowie nie dbali o propagowanie prawdziwych nauk Islamu, a często wręcz utrudniali społeczeństwu dostęp do nich, niezliczone tradycje przekazane od Imamów, dotykające wszystkich aspektów wiary, pomogły zachować religię i zapewnić ludziom odpowiednie przewodnictwo. Niektórzy z kalifów, jak al-Ma’mun, usiłowali podkopać autorytet Imamów organizując teologiczne debaty pomiędzy uczonymi różnych sekt i religii, jednakże wystąpienia Imamów podczas owych debat scementowały tylko ich wyjątkową pozycję jako ludzi wiedzy.